Πίτσα, Μπάλα και Καράτε

«Ο Παναθηναϊκός είναι πλέον στο -1 αλλά όποιος δεν βλέπει ποιος είναι το μεγάλο φαβορί… ας πρόσεχε. Είχαμε πει ότι κάποια στιγμή τα «φιλικά» θα τελειώσουν και εκεί θα φανεί ποιος μπορεί και ποιος όχι. Αν κρίνω μάλιστα από τον τρόπο που υποδέχτηκε ο Μαρινάκης την καρπαζιά και την κλάψα που ξεκίνησαν στον Ολυμπιακό για τη διαιτησία τότε πραγματικά ο Παναθηναϊκός δεν έχει να φοβάται απολύτως τίποτα.»

« Νικόλας Βασιλαράς, 30-10-2010 gazzetta.gr»


«Εκείνο, όμως, που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει, είναι ότι ο Ολυμπιακός, παρότι έχασε, έδειξε ότι είναι κλάσεις ανώτερος από τον αντίπαλό του. Κι ας πανηγυρίζουν τώρα στον ΠΑΟ την -πρόσκαιρη- επιτυχία τους…Και οι ίδιοι ξέρουν ότι κόντρα σε αυτό τον Ολυμπιακό δεν έχουν καμία τύχη. Είναι άλλη ομάδα ο φετινός Ολυμπιακός, όπως και να το κάνουμε. Οι τεχνητές αναπνοές στους «πράσινους» μία από τον Δαλούκα και μία από τον Κάκο κάποτε θα τελειώσουν…»

« Σταύρος Γεωργακόπουλος, 30-10-2010 gazzetta.gr»


« Ρε δεν μας γαμάτε σκατοκομπλεξικοί που δηλώνετε και δημοσιογράφοι »

« Κωνσταντίνος Αμπατζής,2-11-2010 pizzabalakaikarate.blogspot.com »

Πολύς λόγος έγινε τις τελευταίες δύο μέρες για το αν η Ελλάδα έπρεπε να κάτσει να χάσει από τη Ρωσία για να αποφύγει Ισπανία και Αμερική στο δρόμο για τα ημιτελικά του Μουντομπάσκετ. Ακούσαμε και διαβάσαμε πάρα πολλά. Προσωπική μου άποψη είναι ότι πολύ σωστά έπραξε κι ας μην της βγήκε τελικά. Και εξηγώ.

Όταν κατεβαίνεις σε ένα τουρνουά, κατεβαίνεις για να το κερδίσεις. Ειδικά όταν μιλάμε για την Ελλάδα που ήταν στον τελικό πριν τέσσερα χρόνια και στα ημιτελικά σε κάθε διοργάνωση από το 1994 και μετά πλην του 2002 που δεν συμμετείχε καν. Δεν κατεβαίνεις για να κερδίσεις το μετάλλιο ηθικής ούτε για να σου πούνε μπράβο που έβαλες την ιδεολογία σου πάνω απ' όλα. Αυτά είναι για τους ρομαντικούς. Όταν βλέπεις πως με μια ήττα ο δρόμος για τη διάκριση γίνεται πιο εύκολος, δεν είναι κακό να κάτσεις να χάσεις. Δεν είσαι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία ομάδα που το κάνει αυτό. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα λένε και δεν θα μπορούσα να συμφωνώ περισσότερο. Άλλωστε και πέρσι με τη Γαλλία χάσαμε για να αποφύγουμε τους Ισπανούς και δεν θυμάμαι κανέναν να γκρινιάζει όταν στο τέλος πήραμε το χάλκινο μετάλλιο.

Φέτος βέβαια τα Γαλλάκια πήγαν να το παίξουν πιο πονηροί και κάτσανε να χάσουνε κι αυτοί από τη Νέα Ζηλανδία. Αποφύγανε την Ισπανία μεν αλλά πέσανε πάνω στην οικοδέσποινα Τουρκία. Έτσι ο στόχος μας έμεινε μισός. Γλιτώσαμε μεν την Αμερική αλλά στους 16 και πάλι με την Ισπανία θα παίξουμε. Προσωπική μου πρόβλεψη είναι πως δεν έχουμε καμία απολύτως τύχη απέναντι στους πρωταθλητές κόσμου. Αυτό όμως δεν αλλάζει τα δεδομένα. Θεωρήσαμε σωστό πως πρέπει να διαλέξουμε τον εύκολο δρόμο χάνοντας και το κάναμε. Ειλικρινές και τίμιο. Αν τελικά δεν μας βγει δεν σημαίνει πως ήταν λανθασμένη η επιλογή μας.

Σε ότι αφορά γενικά την εικόνα μας στο Παγκόσμιο, βλέπουμε μια από τις χειρότερες εθνικές που έχουμε δει. Κακό και ανοργάνωτο μπάσκετ, χωρίς σχέδιο και χωρίς πάθος. Τα πρώτα βιολιά της ομάδας όπως ο Διαμαντίδης κι ο Σπανούλης είναι εκτός τόπου και χρόνου και ο Καζλάουσκας αποδεικνύεται κατώτερος των προσδοκιών. Ανέκδοτα όπως ο Βουγιούκας και ο Καιμακόγλου δεν έχουν καμία θέση στην δωδεκάδα ενώ κάποιος πρέπει να εξηγήσει επιτέλους στον Σχορτσιανίτη πως δεν είναι ο Σακίλ επομένως πρέπει να σταματήσει να συμπεριφέρεται σαν να μας κάνει χάρη που παίζει στην Εθνική. Μοναδικές οάσεις ο Τσαρτσαρής, ο Μπουρούσης και ο φιλότιμος Καλάθης.

Έτσι κι αλλιώς παρακολουθούμε ένα από τα χαμηλότερα σε επίπεδο Μουντομπάσκετ. Οι ελλείψεις σε όλες τις ομάδες είναι κραυγαλέες. Οι Η.Π.Α. έχουν κατεβάσει μετριότατη ομάδα όμως θεωρούνται το μεγάλο φαβορί καθώς όλες οι παραδοσιακές δυνάμεις βλέπουν τα μεγάλα τους αστέρια να απουσιάζουν. Η Ισπανία δεν έχει Γκασόλ και Καλντερόν, η Αργεντινή Τζινόμπιλι και Νοτσιόνι, η Λιθουανία Σισκάουσκας, Λαβρίνοβιτς, Σονγκάιλα κλπ, η Γαλλία Πάρκερ και Νοά, η Γερμανία Νοβίτσκι και πάει λέγοντας.

Συν τοις άλλοις, το τελευταίο που φαίνεται να απασχολεί τους Έλληνες είναι το μπάσκετ. Ανάμεσα στην διαμάχη μεταξύ των παικτών Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού, το ξύλο με τους Σέρβους και τις θεωρίες συνωμοσίας μένει και λίγος χρόνος για να ασχοληθούμε με το άθλημα.

Κλείνοντας, μια παραδοχή που ποτέ δεν πίστευα ότι θα κάνω. Όσο κι αν σιχαινόμουν να βλέπω τον Γιαννάκη στον πάγκο του Ολυμπιακού τελικά φαίνεται πως είναι απολύτως ταιριαστός στον πάγκο της Εθνικής. Κάτι η ψυχολογία που της δίνει κάτι αυτά που συμβολίζει, θεωρώ πως πιθανή επιστροφή του είναι ικανή να ξαναφέρει την Εθνική Ελλάδας στον δρόμο των επιτυχιών. ( Γιατρέ μου είμαι καλα????)

Ένα ακόμα καλοκαίρι πέρασε και μια συναρπαστική σεζόν στο ελληνικό πρωτάθλημα είναι έτοιμη να ξεκινήσει. Ολόκληρη η Ευρώπη περιμένει με αγωνία την σέντρα προκειμένου να παρακολουθήσει τα αστέρια που κοσμούν τα γήπεδα μας να δίνουν τις παραστάσεις τους. Χμμ..Ίσως να είναι λίγο υπερβολικό.. Όπως και να 'χει, την Παρασκευή ξεκινάει ένα ακόμα ελληνικό πρωτάθλημα και όσο κι αν γκρινιάζουμε, όλοι θα το παρακολουθήσουμε. Ας κάνουμε λοιπόν ψύχραιμα τις προβλέψεις μας με βάση τα δεδομένα που έχουμε αυτή τη στιγμή. Ας αναλύσουμε τα φαβορί ένα προς ένα :

Παναθηναϊκός

Ξεκινάει ως φαβορί. Οι λόγοι απλοί. Διατηρεί τον ίδιο κορμό με την περσινή χρονιά με κάποιες μικρές βελτιώσεις ( Γκοβού αντί Σαλπιγγίδη και προσθήκη Μπουμσόνγκ στην άμυνα ) και έχει τον ίδιο προπονητή. Υπάρχουν βέβαια και μειονεκτήματα. Η επιστροφή στην εποχή Τζίγγερ φέρνει γκρίνια η οποία δεδομένα κάποια στιγμή θα επηρεάσει και το αγωνιστικό κομμάτι. Επίσης δεν νομίζω ότι έχει αποβάλλει την νοοτροπία loser ακόμα από πάνω του. ΄Ενα νταμπλ δεν αρκεί να σβήσει μια ολόκληρη εποχή.

Πιθανότητες για τίτλο: 40 %

Ολυμπιακός

Μετά την περσινή καταστροφική χρονιά αλλάξαν όλα. Διοίκηση, προπονητής και σχεδόν ολόκληρο το ρόστερ. Εντυπωσιακές όλες οι αλλαγές, αλλά χρειάζεται χρόνος για να δημιουργηθεί ομάδα από το μηδέν. Θετικό το γεγονός πως το πρόγραμμα στην αρχή είναι κάτι παραπάνω από βατό, συνεπώς υπάρχει περιθώριο να μονταριστεί η ομάδα αναίμακτα. Επίσης η απουσία ευρωπαϊκών αγώνων έχει και τα καλά της. Λιγότερη κούραση, μεγαλύτερος βαθμός συγκέντρωσης στα εγχώρια παιχνίδια άρα και μικρότερες πιθανότητες γκέλας.

Πιθανότητες για τίτλο: 35%


ΑΕΚ

Διαθέτει μακράν τον καλύτερο προπονητή. Έχει κάποιες εξαιρετικές μονάδες ( Σκόκο, Τζιμπούρ, Ντιοπ ). Παρόλα αυτά δεν θεωρώ ότι είναι ικανή να διεκδικήσει το πρωτάθλημα μέχρι τέλους. Κάτι το αρρωστημένο κλίμα, κάτι η απουσία βάθους στον πάγκο κάνουν την Ένωση για ακόμα μια χρονιά να μοιάζει λίγη. Με μοναδικό αξιόλογο αμυντικό τον Μανωλά δεν πας πουθενά.

Πιθανότητες για τίτλο: 15%

ΠΑΟΚ

Μοιάζει λίγο καλύτερος από πέρσι με την προσθήκη του Σάλπι. Έλα όμως που οι ανταγωνιστές του μοιάζουν πολύ καλύτεροι. Τα ατού του Δικέφαλου έχουν ακόμα μια χρονιά στην πλάτη τους να τους βαραίνει, ο Δερμιτζάκης δεν μου γεμίζει το μάτι και η πίστη στην ρομαντική εποχή Ζαγοράκη τελείωσε. Δύσκολα τα πράγματα..

Πιθανότητες για τίτλο: 10%

Από πίσω τους ο Άρης μόνο με αυτοκτονία θα χάσει την πέμπτη θέση, οπότε η πεντάδα δύσκολα θα αλλάξει σε σχέση με πέρσι. Αν κάποιος μπορέσει να μπει σφήνα για τα πλέι οφ θα είναι η Λάρισα με το εξαιρετικό ρόστερ και την δυναμική του νέου γηπέδου και ίσως και ο Ατρόμητος. Από εκεί και πέρα το χάος. Όσο για τον υποβιβασμό, μεγάλα φαβορί βλέπω τον Βόλο,την Κέρκυρα και τις Σέρρες, ενώ σκέτη απογοήτευση μου μοιάζουν δυστυχώς ο Πανιώνιος και ο Ηρακλής. Κατάρα στην αντιπαθέστατη Ξάνθη αν και δύσκολα θα υποβιβαστεί.

Σε γενικές γραμμές, είδαμε σημαντικούς παίκτες να έρχονται στις μεγάλες ομάδες, αλλά οι μικρομεσαίες μάλλον αποδυναμώθηκαν. Οπότε παμε για ακόμα ένα μέτριο πρωτάθλημα. Ας ελπίσουμε τουλάχιστον να υπάρξουν λιγότερα επεισόδια, λιγότερη γκρίνια και περισσότερο χιούμορ.

Καλή ( ποδοσφαιρική ) Χρονιά!

Υ.Γ. Τεράστιο respect στους οπαδούς του Πανιωνίου για την καταστροφή του χλοοτάπητα ώστε να μην παίξει στη Νέα Σμύρνη η ΑΕΚ με την Νταντί. Για κάτι τέτοια γουστάρω να ασχολούμαι με το ελληνικό πρωτάθλημα. Πάνω που λες ότι τα έχεις δει όλα, ο πήχης της γραφικότητας όλο και ανεβαίνει.

Το Champions League φρόντισες από πέρσι να το ξεχάσεις με τις διαστημικές σου εμφανίσεις. Το Europa League κατάφερες, με ποδόσφαιρο γειτονιάς και ύφος μη μου άπτου, να το γυρίσεις πίσω όπως ακριβώς στο έδωσαν. Έπαιξες χθες το τελευταίο σου ευρωπαϊκό παιχνίδι για τη σεζόν 2010-2011 με τη Σούπερ Ντεπόρ κι έδειξες πως έχεις διάθεση για κάτι διαφορετικό αλλά δεν ξέρεις ακόμα τι είναι αυτό ακριβώς. Ο καινούργιος σου πρόεδρος δείχνει πως δεν είναι το ίδιο εγωιστής με τον προηγούμενο απαράδεκτο προπονητοπροεδροαρχίμαγκα. Για να δούμε τώρα...

Έφερες το Ριέρα. Μεγάλο όνομα, σπουδαίος παίχτης, καλή ηλικία. Ο κακομοίρης όμως δε θα παίξει Ευρώπη φέτος. ΟΚ. Τον έφτιαξες καλά. Θα παίξει με Αστέρα Τρίπολης όμως και Ολυμπιακό Βόλου μέσα-έξω. Για αυτό δεν τον πήρες άλλωστε? Πήρες Ιμπαγάσα, Ρόμενταλ, Μιραλάς, Χολέμπας, Μοδεστό και λες πως έχεις κλείσει Φούστερ (ώραιο όνομα για αντίπαλες κερκίδες) και Νέμεθ, αφού έδιωξες Ντάρμπισιρ και διώχνεις και Ντιόγκο όπως όλα δείχνουν. Καλές αλλαγές, δε λέω. Περιμένεις και τον Ουρτάδο διαβάζω. Μια χαρά όλα. Έφερες και το Βαλβέρδε πάλι, κατεβάζοντας τα μούτρα σου σαν ομάδα μιας και ο πρώην πρόεδρος το έπαιζε μάστορας, εσύ έπρεπε να τον φέρεις δίνοντας του ό,τι μπορεί να ήθελε. Μέχρι και νεροτσουλήθρες στον Άγιο Δημήτριο θα έφτιαχνες. Όλα όμορφα μέχρι τώρα. Μαζί σου με έχεις. Δείχνεις μια διάθεση. Καλό είναι αυτό. Μακάρι να πιάσουν όλα τα πειράματα σου. Να παίξει δηλαδή μπάλα ο Ολυμπιακός πριν τον Φλεβάρη γιατί άλλαξε ο κορμός.

Βασική απορία όμως γιατί πέρα από Ολυμπιακός είμαι κι Έλληνας. Μίζερος δηλαδή. Και ρωτάω: Σε περίπτωση που η ομάδα πάλι δεν κάνει τίποτα, ποιός θα φταίει τώρα? Δεν έχω την απάντηση δυστυχώς... Ο Βαλβέρδε? Δύσκολο. Οι νέοι παίχτες? Δε νομίζω, αφού όποιος έρχεται γίνεται χαμός σε εφημερίδες και αεροδρόμια, πράγμα που δε μπορεί να είναι κακό. Ο κόσμος που πάει στο γήπεδο? Δε μιλάω για τους βλαμμένους, αλλά για τους υπόλοιπους? Δε νομίζω και πάλι, μόνο καλό κάνουν αυτοί.

Ο Ολυμπιακός πριν από λίγα χρόνια έκανε το πρώτο του ευρωπαϊκό διπλό. Το θυμόμαστε όλοι, ο καθένας για διαφορετικούς λόγους. Η ίδια δυσκολία υπάρχει και τώρα στο να γίνει ο Ολυμπιακός πάλι ομάδα. Δε σου λέω να τα σηκώσει όλα. Αλλά να παίξει πάλι μπάλα. Η ομάδα είναι σάπια και κάθε νέος παίχτης τη μυρίζεται αυτή τη σαπίλα. Τα αποδυτήρια βρωμάνε ψόφια γάτα. Ο Μαρινάκης κάνει ό,τι μπορεί να το αλλάξει. Μπορεί να γυρίσει μπούμερανγκ αυτό. Ποτέ δεν ξέρεις τι έχουν στα μυαλά τους τα 40 άτομα που αποτελούν τον ποδοσφαιρικό Ολυμπιακό.

Ο μόνος που μπορεί να διώξει τη δυσωδία είναι ο προπονητής. Στην προηγούμενη θητεία έδειξε πως μπορεί. Τον έχει ακόμα όμως αυτόν τον άσο στο μανίκι? Στα φιλικά ήταν έτοιμος να βάλει τα κλάματα... Ας ελπίσουμε πως έφερε από την Ισπανία μια ΠΟΛΛΗ μεγάλη σακούλα να χώσει ό,τι ψόφιο έχει μείνει στην ομάδα.

Α, και κάτι ακόμα. Ο Ιωνικός θα πάρει το Μιτέα από τον Άγιαξ. Από τις μεγαλύτερες μεταγραφές του καλοκαιριού. Ζήτω το ελληνικό κόμπλεξ που δεν την ανέδειξε.

Ρε τι μέρα ήταν αυτή?

Βλέπω τον ανέτοιμο Παναθηναϊκό με πολλές απουσίες να κερδίζει εύκολα και κυρίως πειστικά την πολύ πιο έτοιμη Wolfsburg.
Βλέπω παίχτες που δεν υπολογίζονταν να θυμούνται ότι ξέρουν ποδόσφαιρο.
Βλέπω τον Sarriegi αρχηγό.
Βλέπω πιτσιρίκια να δείχνουν ότι μπορούν να είναι οι νέοι νίνιδες (Μαυριάς).
Βλέπω να γίνονται κάποιοι αυτοματισμοί και κάποιες ωραίες συνεργασίες (ευκαιρία Ρουκάβινα Σταμπολζίεφ).
Δε βλέπω γιόμες.

Βλέπω μετά από Γκοβού, Ρόμενταλ, Ιμπαγάσα, Πάπα Μπούμπα που πάτησαν Ελ. Βενιζέλος φέτος να έρχεται η υπερπαιχτούρα Ριέρα με ασύλληπτα ποσά.!

Ε σόρρυ αλλά πριν από κάποια χρόνια αν απλά τα διάβαζες σε πρωτοσέλιδο αυτά τα ονόματα μόνο να γελάσεις θα μπορούσες. Τώρα σε κάθε όνομα που βλέπεις όσο τρελό και αν ακούγεται κρατάς και μια πισινή. Σκέφτεσαι “βρε λες??”!

Ωραίο!

Ειδικά έτσι μουδιασμένος όπως είναι ο κόσμος, με όλα αυτά που γίνονται γύρω μας, είναι ωραίο που ονειρεύεται με την ομάδα του.
Έχω μια αίσθηση ότι ειδικά από Παναθηναϊκό Ολυμπιακό θα ζήσουμε μεγάλα πράγματα στην Ευρώπη φέτος.

Και ναι δε ντρέπομαι αλλά ρε γαμώτο πιστεύω ότι και ο ΠΑΟΚ θα περάσει τον Άγιαξ, μάλλον δε φαίνεται λογικό.!
Αλλά όπως ο Παναθηναϊκός δεν έγινε Μπαρτσελόνα νικώντας εύκολα με τα δεύτερα τη Wolfsburg έτσι και ο ΠΑΟΚ δεν αχρηστεύεται από την τραγική, είναι η αλήθεια, εικόνα που έχει δείξει στα φιλικά. Είναι ΦΙΛΙΚΑ δε μετράνε! Σίγουρα δείχνουν κάποια στοιχεία..

Η ΑΕΚ πάλι.. περίεργη ομάδα. Κάτι δε μου κάθεται καλά στο ρόστερ της. Νιώθω πως όπου λείπει παίχτης βρίσκουν κάποιον τον ρωτάνε “Φίλε έχουμε μία ομάδα? Αλλά δεν έχουμε αριστερό μπακ, ψήνεσαι?” , “Αμέ!”, “Ωραία ντύσου πλύσου ξυρίσου, ΠΑΙΖΕΙΣ!”. Υπερβολικός αλλά .. Όπως και να χει Μπάγεβιτς είναι αυτός και μάλιστα φέτος έχει περάσει και τους όρους του κυρίως στα αποδυτήρια. Συν ότι έχει ποιότητα ειδικά μπροστά, βάθος δεν έχει.

Περιμένω πολύ δυνατό τον ΑΡΗ φέτος. Μεταγραφές ουσίας, αλλά κυρίως απ΄την αρχή με Κούπερ!

Μάλλον η ΑΕΛ θα είναι ευχάριστη έκπληξη, σημαντικές προσθήκες, σοβαρός προπονητής και καινούργια δυναμική.

Αυτά προς το παρόν.

Έχω βάσιμες ελπίδες ότι θα δούμε ποδόσφαιρο φέτος. ΓΙΑ ΠΑΜΕ!!

Με αφορμή αυτά τα δύο βιντεάκια..
Αναρωτιέμαι..

ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΑΙΚΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΦΛΩΡΟΙ????

Γιατί να είναι όλοι τόσο ξύλινοι και δήθεν και καθωσπρέπει και βαρετοί ; Σε γενικές γραμμές δεν είμαι φαν των Ισπανών. Αλλά πόσο πιο μπροστά είναι σε σχέση με τους δικούς μας ξενέρωτους παίκτες ;

Από την άλλη βέβαια πώς να μη γίνουν έτσι όταν φοβούνται πως την παραμικρή τους κίνηση θα την κράξουν οι εφημερίδες και τα κάθε λογής κολλημένα μυαλά που κυκλοφορούν σε αυτή τη χώρα;

Τότε όμως θυμάμαι αυτό και σκέφτομαι πως υπάρχει ελπίδα :

Όλη τη χρονιά στον φετινό μπασκετικό Ολυμπιακό ήταν φανερό πως έλειπαν δύο πράγματα. Ένας προπονητής και ένα καλό δυάρι, ένας καλός σουτέρ. Δεν μπορώ παρά να μην ξενερώνω όταν σκέφτομαι πως το καλύτερο δυάρι έπαιζε στον Ολυμπιακό και τον απολαύσαμε ελάχιστα σε αυτά τα χρόνια που ανήκε στην ομάδα. Φυσικά αναφέρομαι στον τεράστιο Άρβιντας Μασιγιάουσκας, ο οποίος τραυματίστηκε σε φιλικό προετοιμασίας το 2006 στον αχίλλειο τένοντα. Επέστρεψε λίγους μήνες μετά, ξαναχτυπούσε όμως διαρκώς λόγω της ευαισθησίας που είχε αποκτήσει, ώσπου έλυσε το συμβόλαιο του με τον Ολυμπιακό μετά από δικαστική διαμάχη και τελικά σταμάτησε το μπάσκετ τον περασμένο μήνα. Πόσο κρίμα, για τον ίδιο πάνω απ’όλα και για τον Ολυμπιακό στην συνέχεια. Σκεφτείτε να είχε αυτόν τον παίκτη φέτος υγιή.

Η γκαντεμιά του Μάτσας θα πρέπει να προστεθεί στην συνολική γκαντεμιά που πλήττει τους παίκτες του Ολυμπιακού τα τελευταία χρόνια και στο ποδόσφαιρο. Πέρυσι ήταν ο Ντάρκο με την καρδιά του, φέτος ο Γκαλέτι με το συκώτι του, να δούμε ποιος θα είναι ο τυχερός του χρόνου. Σημασία έχει πως τρεις τεράστιοι αθλητές σταμάτησαν τον αθλητισμό χωρίς να το θέλουν. Κι αν για τον Ντάρκο ήταν έτσι κι αλλιώς θέμα χρόνου, ο Μάτσας κι ο Λουτσιάνο είχαν σίγουρα πολλά να προσφέρουν.

Το πιο συγκινητικό είναι πως ο Λουτσιάνο Γκαλέτι ελπίζει ακόμα πως θα συνεχίσει να αγωνίζεται και δεν το βάζει κάτω. Οι γιατροί ωστόσο είναι ξεκάθαροι πως δεν μπορεί να συνεχίσει τον πρωταθλητισμό οπότε το πολύ πολύ να πάει στην ΑΕΚ.


Καλού κακού ας κάνουν έναν αγιασμό εκεί στο λιμάνι και ας ελπίσουμε να σταματήσει εδώ το κακό. Εκτός κι αν για το ποδόσφαιρο φταίει η «φυσούνα» όπως έλεγε πρόσφατα ο Σάββας οπότε μάλλον ένας-ένας σαν τους δέκα μικρούς νέγρους της Αγκάθα Κρίστι θα αρχίσουν να μας αποχαιρετάνε κι άλλοι παίκτες.

Είχαμε υποσχεθεί Football Manager, αλλά Punto τόσο καιρό?

Ε να το λοιπόν..

Μέσα από τη γέννηση μίας ομάδας με το όνομα του blog μας στον κόσμο του FM:

-θα προσπαθήσουμε να δώσουμε πληροφορίες και βοήθεια γι'αυτό το παιχνίδι

-να κάνουμε το χαβαλέ μας

-να μπούμε όλοι μέσα σε μία ιστοριούλα (όπου ο καθένας μέσα από τα σχόλια του μπορεί
να επηρεάσει την εξέλιξη και να προτείνει πράγματα)

-να σχολιάζουμε την επικαιρότητα και να κάνουμε παραλληλισμούς (θα προσπαθήσουμε η ιστορία μας να έχει σχέση με την ελληνική πραγματικότητα -παίχτες που δεν είναι μακριά από τον κόσμο της Superleague και έχουν απασχολήσει τα πρωτοσέλιδα-)

-να ζήσουμε δόξες και επιτυχίες με την ομάδα μας
και ότι προκύψει!

Αυτά για αρχή. Κάθε παρατήρηση ευπρόσδεκτη!

Σημ 1: Κάθε τελευταία εξέλιξη θα ανεβαίνει στο blog μας φυσικά
Σημ 2: Όλα όμως τα post για την αρμάδα μας θα βρίσκονται μαζεμένα και σε ένα ξεχωριστό τόπο με το όνομα του blog, τον οποίο μπορείτε εύκολα να βρείτε στην καρτέλα δίπλα από το HOME στην αρχή της σελίδας.



Τουυυυτ, τουυυυτ ....

Β: Έλα ρε Νίκο

Ν: Τι λέει?

Β: Καλά μωρέ τρέχω, εσύ?

Ν: Εδώ είμαι στο αμάξι μας έχει καλέσει ο Τζίγκερ.

Β: Α ωραίαααα.. :S

Ν: Άσε! Άκου γιατί σε πήρα. Σκεφτόμουνα την ιδέα που είχες για να πραγματοποιήσουμε το παιδικό μας όνειρο.

Β: Ποιό απόλα? (τι έχει πάλι στο μυαλό του αυτός? Θα αρχίσει πάλι να μου λέει για γύρο του κόσμου με το σκάφος και άλλες τέτοιες μπούρδες!)

Ν: Για να σε προλάβω δεν εννοώ το γύρο του κόσμου!

Β: Ούτε που πήγε το μυαλό μου! Για πες λοιπόν..

Ν: Να μωρέ επειδή στην Ελλάδα δεν θα βρεθούμε ποτέ στην ίδια ομάδα σκεφτόμουνα να αγοράσουμε μία ομάδα στην Αγγλία ώστε να συσπειρώσουμε και τους Έλληνες φοιτητές εκεί! :)

B: Δεν είναι κακή ιδέα! Μάλιστα έμαθα ότι πουλάει ο Mohamed Al Fayed!! (Fulham)

Ν: ΤΕΛΕΙΑ! Ε τι άλλο θέλουμε!! Φύγαμε..

Β: Μη βιάζεσαι ρε τρελέ, εδώ δεν ξέρουμε καν πως θα τη βγάλουμε την ομάδα!

Ν: ΧΑ ΧΑ ΧΑ με υποτιμάς. Πριν σε πάρω surfara λίγο και έβλεπα ένα site που με έχει κερδίσει τελευταία, μάλιστα είδα και τη μούρι σου εκεί! Μίλησα με τα παιδιά του site και μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το όνομα!!

Β: Ναι... θα μου το πεις???

Ν:


Β: ΠΑΜΕ ΡΕ ΑΡΜΑΔΑ!!



Όλα είναι έτοιμα. Οι administrators του site ανέλαβαν, σε αντάλλαγμα της παραχώρησης του ονόματος, το scouting και την οργάνωση της ομάδας!
Ξεκινάμε όλοι μαζί να βρούμε παίχτες. Πολύ δουλειά μας περιμένει! Το μπάτζετ είναι κοντά στα 180 εκατομμύρια! Πριν χαρούμε όμως πρέπει να ληφθεί υπόψιν ότι από την παλιά ομάδα έχουν μείνει μόνο 4-5 παίχτες. Για την ολοκλήρωση του ρόστερ χρειάζονται περίπου 20 παίχτες ακόμα, που σημαίνει μέσο όρο 1.8 εκατομμύρια ο παίχτης! Aπανταχού managers σηκώστε τα μανίκια. Προτάσεις για παίχτες στα σχόλια!! Φύγαμε!!

Πίτσα. Χα! Νομίζω πως ΠΡΕΠΕΙ να είμαι ο πρώτος που θα κάνει αναφορά σε αυτό το έδεσμα, σε τούτον εδώ τον ιστότοπο.

Ω Θεοί!! Πίτσα! Πόσο γαμάει?! Αλήθεια!! Ρητορική ερώτηση, δεν περιμένω απάντηση λατρευτέ αναγνώστη. Ίσως το ωραιότερο φαγητό που η γενιά μας εκμεταλεύτηκε και μεταμόρφωσε σε junk food, αλλά πραγματικά, νομίζω πως του άξιζε. Σίγουρα, αυτό που σήμερα απολαμβάνουμε όλοι στα σπίτια μας, καμία σχέση δεν έχει αυτό που στην Ιταλία, με μεράκι, φτιάχνουν. Σαφώς και υπάρχουν εξαιρέσεις μαγαζιών, που έχουν κρατήσει τη μαγεία της Μεσογείου και τη φρέσκια μυρωδιά των υλικών μαζί με την πικάντικη γευστική πινελιά των μπαχαρικών, αλλά ο κανόνας μιλάει για μια ανθυγιεινή, ουρανισκοργασμική πίτσα, με μπόλικο τυρί και σάλτσα.

Ζαμπόν, μανιτάρια, πιπεριά, μπέικον, καλαμπόκι, κρεμμύδι, ελιά, φέτα, σουτζούκι, πεπερόνι... Μην τα βάλεις όλα σε μία, αλλά διάλεξε με μαεστρία, κέφι και μπρίο τα υλικά που σου ταιριάζουν. Κι αν είσαι λαίμαργος, μη ντραπείς να ζητήσεις να στη φτιάξουν μισή-μισή, με κάθε μισό να έχει διαφορετικά υλικά. Μια πολύχρωμη πίτσα συνοδευόμενη από αναψυκτικό, είναι μια από τις μεγαλύτερες "γουρουνιές" που μπορείς να κάνεις φίλε συναθλητή.

Κλείνοντας θα ήθελα να κάνω 2-3 προτάσεις, τώρα που το Μουντιάλ ορίζει μπαλκονοπιτσοποδοσφαιρόμπυρα:

(με τυχαία σειρά)

1) Domino's Pizza : Pepperoni Classic, Παραδοσιακή (ζαμπόν, μανιτάρια, πιπεριά), BBQ Classic.

2) L'Artigiano : Pizza Calzone, και από κλασικής μορφής πίτσα, προτείνω μια με τα υλικά που προτιμάτε.

3) και προσωπικό αγαπημένο: σε κάθε γειτονιά υπάρχει αυτή η πιτσαρία, που δε σου γεμίζει το μάτι, ΑΛΛΑ διαθέτει τον ξυλόφουρνο και το ζυμαράκι ανοίγεται με το γραφικό πέταγμα στον αερά. Μα τον Ραμσή, δεν υπάρχει νοστιμότερο πράγμα από πίτσα σε ξυλόφουρνο.

Stella Artois, Beck's, FIX, Heineken. Οι δικές μου προτάσεις για τη συντροφιά του τραγανού ζυμαριού και του γευστικού ψιψιψονίου από πάνω.

Κι εγώ, θα φάω καλαμαράκια...

Τις τελευταίες εβδομάδες παρακολουθούμε με αγωνία το σήριαλ Σπανούλη το οποίο τείνει να ξεπεράσει σε γραφικότητα και το Καλημέρα Ζωή. Οι φίλαθλοι των «αιωνίων» αγωνιούν για την τελική απόφαση του Kill Bill και αναμένουν με κομμένη την ανάσα την απόφαση του. Ή μήπως όχι;

Σε αυτούς που αγωνιούν σίγουρα δεν ανήκει η αφεντιά μου. Ομολογώ πως ποτέ δεν χώνευα τον Σπανούλη. Βασικός λόγος η ευκολία με την οποία παράτησε το NBA. Ολόκληρος Σάρας, ολόκληρος Μασιγιάουσκας και δεν πήραν ποτέ χρόνο συμμετοχής από την πρώτη χρονιά, θα έπαιρνες εσύ ρε Βασιλάκη; Αντί να αφήσει όμως τη γκρίνια ( αξέχαστη η ατάκα του Βαν Γκάντι, τότε προπονητή του στους Ρόκετς όταν απέκτησαν τον Τσακαλίδη « τον πήραμε για να έχει κάποιον να γκρινιάζει ο Σπανούλης» ) και να πολεμήσει για μια θέση ανάμεσα στους καλύτερους, διάλεξε τον εύκολο δρόμο της επιστροφής στην πατρίδα. ( σημειωτέον ότι πήγε στην Αμερική με τη μαμά του ). Άλλοι μικρότεροι λόγοι, το γενικότερο στυλάκι του και τα αμέτρητα εύκολα φάουλ που κέρδιζε ανά παιχνίδι ( σε αυτό βέβαια ίσως φταίει και η προηγούμενη ομάδα του )

Φτάνουμε όμως στο αποκορύφωμα. Οι εξελίξεις φέρνουν τον Σπανούλη μια ανάσα από τον Ολυμπιακό και ο ίδιος σκέφτεται να αφήσει τον Παναθηναϊκό για 300 με 400 χιλιάδες ευρώ παραπάνω το χρόνο. Πολλά λεφτά για μένα και για σένα αναγνώστη μου, λίγα όμως αν είσαι ο Σπανούλης και κυρίως λίγα για να αφήσεις τον απόλυτο κυρίαρχο του ελληνικού μπάσκετ, τον καλύτερο προπονητή της Ευρώπης, τα αφεντικά που σε άφησαν ελεύθερο να πας να παίξεις στο ΝΒΑ και μετά σε πήραν και πίσω με περισσότερα αλλά και τους οπαδούς που σε λάτρεψαν τόσα χρόνια. Πώς γίνεται να κατανοήσεις αυτή την απόφαση;

Ο ίδιος υποστηρίζει ότι ο λόγος που θα φύγει δεν είναι τα λεφτά. Δηλώνει εκνευρισμένος που τον προσέγγισαν τόσο αργά και απογοητευμένος επειδή ερχόταν από τον πάγκο και είχε μικρό χρόνο συμμετοχής. Τελευταία ακούγεται πως νιώθει και σαν τον Βύντρα του μπάσκετ, πως όλη η γκρίνια των οπαδών του ΠΑΟ εκτοξευόταν πάνω του. Σεβαστοί λόγοι, υπάρχει όμως αντίλογος. Κανέναν παίκτη δεν προσέγγισαν πριν τελειώσει το πρωτάθλημα, ο μικρός χρόνος είναι λογικός σε μια τέτοια περιφέρεια και όσο για την γκρίνια του κόσμου, όταν κυκλοφορούν φήμες πως έχεις συμφωνήσει με τον Ολυμπιακό από τον Γενάρη ( δεν ισχύει ) λογικό είναι να σε βλέπουν καχύποπτα. Πάντως το μόνο σίγουρο είναι ότι οι οπαδοί του Ολυμπιακού δεν θα τον υποδεχτούν σαν ήρωα παρά το γεγονός πως παικτικά θα ανεβάσει επίπεδο την ομάδα. Λόγω του παρελθόντος του αλλά και της ευκολίας με την οποία πούλησε την ομάδα που τον έκανε αυτό που είναι, όλοι θα τον κοιτάνε στραβά.

Η ουσία είναι πως έτσι όπως τα κατέφερε ο V-Span, αν αλλάξει γνώμη και μείνει στον Παναθηναϊκό ελάχιστοι θα χαρούν. Οπαδοί, Ζοτς και Γιαννακόπουλοι είναι έξαλλοι μαζί του και κανείς δεν τους αδικεί. Από την άλλη αν πάει στον Ολυμπιακό, πέρα από το κράξιμο των πράσινων οπαδών , θα έχει να αντιμετωπίσει τη δυσπιστία των ερυθρόλευκων οπαδών και την κριτική όσων θα του κολλήσουν την ταμπέλα του μισθοφόρου. Ωραία τα κατάφερες Βασιλάκη..

Πάει ο κυρ-Αντρέας να αγοράσει μαζί με την παρέα του με μότο το προ διετίας εκατομμύρια πράσινες καρδιές, τον Παναθηναϊκό που ονειρευόμαστε κλπ. Ομολογώ πως χάρηκα στο άκουσμα αυτής της είδησης χτες. Μετά από καιρό διοικητικής αστάθειας φαίνεται να πηγαίνουμε προς κάτι καινούργιο. Δεν ξέρω ποιος κάνει τι και τι θεωρίες συνωμοσίας μπορεί να κρύβονται (όπως μας αποκαλύπτει ο Δημητράκης, σε ένα ακόμα σουξέ, μέσω της Πράσινης έχοντας μάλιστα κοτσάρει και την ετυμηγορία του περιοδεύων θίασου Αλέξη), σίγουρα όμως υπάρχουν πολλά που δεν ξέρουμε και που μάλλον δε θα μάθουμε ποτέ.

Αν λοιπόν θέλει κάποιος να αγοράσει τον Παναθηναϊκό, μπορεί ΤΩΡΑ! Δικαιολογίες δεν υπάρχουν! Φτάνουν και δύο μέρες.

Από την άλλη αν όντως θες να πουλήσεις Γιαννάκη προσπάθησε να μη γελοιοποιηθείς ακόμη περισσότερο. Δυστυχώς για σένα υπάρχει το πρόσφατο παράδειγμα αγοραπωλησίας του Ολυμπιακού (με γήπεδο και προπονητικό κέντρο στο deal).

Και για τις δύο πλευρές λοιπόν τα πράγματα είναι απλά. Ο κόσμος αυτό το καλοκαίρι έγινε σίγουρα σοφότερος αφού εμπέδωσε τα περί αύξησης μετοχικού κεφαλαίου, αγοραπωλησίες μετοχών, έμαθε να διαβάζει τις οικονομικές αναλύσεις των ΠΑΕ, τα χρέη, όλα! Μια χαρά, προτείνει και ο καθένας τους παίχτες του σύμφωνα με το μπάτζετ και γενικά στις συζητήσεις μας δεν υπάρχει όριο πλέον, ακούς ότι θες, με 50 πρέπει να πουλήσει ο Τζίγγερ, εγώ δίνω 40, εγώ προτιμώ Γκοβού από Σκόκο, εγώ δε θέλω το τάδε ταλεντάκι άγνωστο τυχαίο παίχτη που μου προτείνουν οι scouter της ομάδας (εμείς στην ομαδάρα μας παίρνουμε μόνο έτοιμους παιχταράδες που σφάζονται ποιος θα πρωτεέρθει να χαρεί τη Superleague), τι να τον κάνω τον Γκούτι είναι μεγάλος και μου φαίνεται και λίγο φλούφλης κλπ. Ο greeksupportercoach0.1 κατέβασε τη νέα έκδοση kserolas0.2 και πλέον ήμαστε όλοι ειδικοί, απλά και ωραία.

Η αλήθεια είναι πως δε βαριέσαι. Το ένα επεισόδιο του σίριαλ διαδέχεται το άλλο. Εδώ ουσιαστικά οι ομάδες δεν μπορούν να κάνουν μεταγραφές και ήδη έχουμε ακούσει καμιά 50αρια ονόματα μπαμ μπαμ για πλάκα.

Μακάρι να αλλάξει χέρια ο Παναθηναϊκός και να τον δω όπως τον ονειρεύομαι, το ίδιο φαντάζομαι εύχονται και οι φίλοι Ολυμπιακοί. Το στοίχημα όμως για τον Μαρινάκη, το Βγενόπουλο, τον Πατέρα κλπ δεν είναι μόνο να πάνε τον κόσμο 2-3 φορές στο αεροδρόμιο, αλλά να χτίσουν γενικότερα κάτι πιο υγιές στο ελληνικό ποδόσφαιρο, φέρνοντας τον φίλαθλο στο γήπεδο, να του δημιουργήσουν ένα όραμα, να ξεφύγουν από λαϊκίστικες παραγοντικές συμπεριφορές του παρελθόντος.

Και κάτι ακόμα επιτρέψτε μου να θεωρώ τουλάχιστον γελοίο όταν διαπραγματεύεσαι την πώληση της ομάδας να μην παγώνουν τα πάντα. Δεν γίνεται ενώ πουλάς να κλείνεις προπονητή, παίχτες, τεχνικό διευθυντή αγνοώντας τον μελλοντικό αγοραστή!


Σημ: Stay tuned, κάτι καινούργιο ετοιμάζει η ομάδα του pizzabalakaikarate μέσα από το Football manager..

Σίγουρα όλοι στο άκουσμα του ονόματος Μπέσα σοκαριστήκαμε λίγο. Μπορεί να ήρθε ο Μαρινάκης και να ακούγονται ξαφνικά παικταράδες σαν μεταγραφικοί στόχοι αλλά το θηρίο από το Καβάζε ήταν σίγουρα μέσα στις ομάδες που θέλανε να αποφύγουνε στο λιμάνι. Μαζί με τη Φλόρα και τη Σάντα Τζούλια σίγουρα οι πιο δύσκολες περιπτώσεις.

Παρακολουθούσα πέρυσι τον συναρπαστικό τελικό Κυπέλλου με τη Βλάσνια. Ματσάρα, πραγματική διαφήμιση του ποδοσφαίρου και σκεφτόμουνα πότε θα καμαρώσουμε και εδώ θέαμα τέτοιας ποιότητας. Να που έστω για ένα ματς θα έχουμε ευκαιρία να δούμε από κοντά τη θρυλική Μπέσα, για την οποία τόσα έχουμε ακούσει από τους παλιούς.

Ας αναλύσουμε λίγο τον αντίπαλο του Ολυμπιακού. Τα ονόματα στο ρόστερ της σίγουρα προκαλούν δέος. Ο Μεγκλίντ Μιχάνι στο κέντρο είναι από τους ηγέτες της ομάδας, ενώ η κλάση του Μπλερίμ Χασάλα είναι αδιαμφισβήτητη. Δύναμη κρούσης των Αλβανών στην επίθεση ο χαρισματικός Άλντο Ντούρο. Οι κυπελλούχοι Αλβανίας διαθέτουν ακόμα τους ταλαντούχους Ντριντάν Μπανταμούτσα, Σοκόλ Σικαλέσι και Ερμπί Φαγκού. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Έβαλντ Λίνεν θα έχει πολλούς γρίφους να λύσει. Ποιον να πρωτομαρκάρεις σε αυτό το γεμάτο ταλέντο σύνολο του Σχπέτιμ Ντούρο.

Θετικό είναι το γεγονός πως το πρώτο ματς θα γίνει στο καμίνι του « Σαχίμ Χασισλαμί» και η ρεβάνς θα παιχτεί στο Καραϊσκάκη . Ο Ολυμπιακός θα πρέπει να υπερβάλλει εαυτόν για να σταθεί εκεί μέσα και μακάρι να έχει τη συμπαράσταση των φίλων του οι οποίοι δεν νομίζω να χάσουν την ευκαιρία για αυτή τη μαγική εκδρομή στο εξωτικό Καβάζε.

Ελπίζω ο νέος μεγαλομέτοχος του Ολυμπιακού να έχει συνειδητοποιήσει τη δυσκολία και να ενισχύσει άμεσα την ομάδα. Το δύσκολο έργο ελπίζω να μην αποτελέσει δικαιολογία όπως έχει γίνει στο παρελθόν. ( «Γιατί να πάρουμε παίκτες, έτσι κι αλλιώς δεν περνάμε» ) Ο καλός Ολυμπιακός μπορεί να κάνει την υπέρβαση. Χρειάζεται απλά πίστη και έξυπνη τακτική.

«Αν πάρω την ΚΑΕ υπόσχομαι να φέρω τον Γιασικεβίτσιους». Καλοκαίρι 2004, διαβάζω την παραπάνω δήλωση στις εφημερίδες και εύλογα μου προκαλεί το ενδιαφέρον. Ο Ολυμπιακός στο μπάσκετ ανήκει στον Ερασιτέχνη, έχει τερματίσει όγδοος και μια τέτοια δήλωση μοιάζει το λιγότερο ουτοπική. Το όνομα του φιλόδοξου ανδρός; Ευάγγελος Μαρινάκης. Τελικά ο Ολυμπιακός κατέληξε στους Αγγελόπουλους και ο Μαρινάκης έμεινε να δηλώνει απογοητευμένος και προδομένος από τον Κόκκαλη.

Αργότερα θυμάμαι τον Μαρινάκη να αναλαμβάνει το βόλεϊ, για δεύτερη φορά μάλιστα, μετά από ένα σύντομο πέρασμα ενός χρόνου το 2000. Το 2006 παίρνει λοιπόν το τμήμα, κάνει τρομερές μεταγραφές ( Μιλίνκοβιτς, Μπερνάρντι κ.α. για τους ειδήμονες ), ανακαινίζει το γήπεδο, μένει όμως χωρίς κούπα και φεύγει στο τέλος της χρονιάς αηδιασμένος από τον παρασκηνιακό πόλεμο που δέχεται ( κάτι μου θυμίζει αυτό) Παρά τη φυγή του βέβαια, πλήρωνε μέχρι και σήμερα κάποια συμβόλαια παικτών ( Μίλκοβιτς, Χοφ )

Φτάνουμε λοιπόν στα φετινά. Μετά την περσινή του αποτυχημένη προσπάθεια να πάρει την ΠΑΕ, φέτος εκμεταλλευόμενος τα οικονομικά προβλήματα και την κάκιστη χρονιά του Ολυμπιακού, κάνει ρελάνς και από χθες είναι το αφεντικό της ΠΑΕ, μετά από 17 χρόνια ιδιοκτησίας Κόκκαλη.

Στα θετικά του Μαρινάκη ότι δεν είναι ουρανοκατέβατος. Όσοι ασχολούνται τον ξέρουν εδώ και χρόνια και γνωρίζουν την αγάπη του για το σύλλογο. Δείχνει επίσης διατεθειμένος να ρίξει χρήμα αλλά και να στρώσει την ομάδα σε όλα τα επίπεδα μετά από μια χρονιά που όλοι θέλουν να ξεχαστεί γρήγορα.

Δεν είναι όλα ρόδινα όμως. Αρχικά, κλείνει ένα τεράστιο κεφάλαιο για τον Ολυμπιακό. 17 χρόνια δεν είναι και λίγα, ειδικά όταν μιλάμε για τον πιο πετυχημένο πρόεδρο της ιστορίας του Ολυμπιακού. Σε όλους θα λείψει ο Κόκκαλης καθώς όσο κι αν τον κράζανε εσχάτως, δύσκολα έβρισκες γαύρο που τον αντιπαθούσε. Επίσης αυτή η διάθεση νεοπλουτισμού που βλέπω με προβληματίζει. Ο Ολυμπιακός δεν χρειάζεται ντε και καλά μεταγραφικές βόμβες. Δεν του έλειψαν οι παικταράδες όλα αυτά τα χρόνια ούτε οι τίτλοι. Να μπει μια οργάνωση χρειάζεται και τα υπόλοιπα θα έρθουν. Διάφορες σκέψεις που διαβάζουμε να φύγει ο Λίνεν είναι το λιγότερο γραφικές. Στο σημείο αυτό φυσικά υπάρχει ευθύνη Κόκκαλη, που κλείνει παίκτες ( μα Επστάιν ;;) και προπονητή λίγες μέρες πριν πουλήσει την ΠΑΕ.

Το μέλλον θα δείξει αν η αλλαγή αυτή θα είναι καλή για τον Ολυμπιακό. Το μόνο σίγουρο είναι ότι μια αλλαγή φαινόταν επιβεβλημένη τη δεδομένη χρονική στιγμή. Θετικό επίσης το γεγονός πως δεν πήγανε σε λύση πολυμετοχικότητας. Δεν τραβάνε αυτά, ειδικά στον Ολυμπιακό. Τέλος, επειδή αυτή η ιστορία με το Καραϊσκάκη καταντάει κουραστική, θεωρώ πως το ιδανικό θα είναι το γήπεδο να ανήκει στον Ερασιτέχνη και όχι στον εκάστοτε μεγαλομέτοχο. Έτσι και δεν θα γίνεται αντικείμενο παζαριών και θα έχει σημαντικά έσοδα ο Ερασιτέχνης για να λύσει τα πολλά οικονομικά του προβλήματα.

Ωραίο το μουντιάλ. Γενικότερα ρε παιδί μου. Όχι οι καραμούζες. Μάθανε οι κοπέλες τη "βουβουζέλα" και ξαφνικά έμαθαν και μπάλα μαζί. Ωραία τηλεοπτική κάλυψη. Το εμπεδώσαμε. Τα παιδιά από τη ΝΕΤ φροντίζουν σε κάθε ματς να μας το λένε 4-5 φορές. Όλα καλά είναι μωρέ. Με τέτοια ζέστη δεν έχω διάθεση να γκρινιάξω. Χα! λάθος!

Θα προσπαθήσω να κάνω κάτι δύσκολο. Δεν το δοκίμασε κανείς. Παγκόσμια πρώτη. Το πίτσα, μπάλα και καράτε φέρνει στις οθόνες σας την ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗ. Εξηγώ: Εθνική Ελλάδας vs Εθνική Αγγλίας. Το απόλυτο μαν του μαν. Σύγκριση ανάμεσα στους διεθνείς μας και σε αυτούς της Αγγλίας. Ας ξεκινήσει το πανηγύρι...

Robert Green vs Αλέξανδρος Τζόρβας: Δε θα κράξω τη γκέλα του. Προσπαθώ όταν γράφω να μην είμαι γελοίος. Μιλάμε για ένα πολύ καλό τερματοφύλακα, όχι κορυφαίο, ο οποίος νομίζω μπορεί να συγκριθεί εύκολα με τον Έλληνα πορτιέρο. Θα έλεγα πως κυμαίνονται στα ίδια επίπεδα, με τον Τζόρβα να νικάει στα σημεία, για μένα κυρίως λόγω ηλικίας.

Glen Johnson vs Γιούρκας: Ο μεν είναι μέσα στα 5 καλύτερα δεξιά μπακ του κόσμου και ο άλλος έχει παίξει και στην Πόρτο και στην Ατλέτικο. Κανονικά θα έπρεπε να μείνει σπίτι του και να νοσταλγεί, αντί να κουράζεται με μακρινά ταξίδια. Και δε μιλάω για την Αφρική, αλλά για το αναγκαστικό πάνω-κάτω στην πλάγια γραμμή.

Ashley Cole vs Βασίλης Τοροσίδης: Κανονικά θα έπρεπε να συγκρίνω 2 αριστερά μπακ, και όχι τα βαφτίσια του Ρεχάγκελ. Ο Τοροσίδης για μένα είναι από τα καλύτερα εργαλεία που διαθέτουμε, λόγω της πολυμορφικότητας και της ικανότητάς του. Καλός σα δεξί μπακ, καλός σαν αμυντικός μέσος. Ο Ashley Cole είναι το βασικό αριστερό μπακ της Τσέλσι και παλιότερα της Άρσεναλ. Ο Τοροσίδης δεν είναι αριστερό μπακ.

John Terry vs Αβραάμ Παπαδόπουλος: Νομίζω πως δε χρειάζεται να γράψω πολλά εδώ. Αρκεί να σκεφτείς πως μιλάμε για τον ισόβια αρχηγό της Τσέλσι και για το ομορφότερο μουτράκι, όταν έχει τον ήλιο κόντρα, του Μουντιάλ. Καλό στόπερ ο ένας, συναρπαστικό ο άλλος.

Jamie Carragher vs Λουκάς Βύντρα: Τον πήραν τα χρόνια τον κακόμοιρο τον Carragher, και φρόντισε ο αλήτης ο Altidore να του το θυμήσει. Άλλη μια περίπτωση παίχτη που δεν παίζει στη θέση του. Παρόλα αυτά, πιο αθλητικός από τον Carragher, λιγότερο δυνατός και σίγουρα πιο έξυπνος. Το επίδομα αναπηρίας είναι κοντά για το φίλο Λουκά όσο συνεχίζει να παίζει σα στόπερ. Δεξί μπακ είναι ο άνθρωπος, αλλά ευτυχώς η πατρίς δικαιώνεται με τον Χενκ Τεν Ρεχάγκελ.

Frank Lampard vs Κώστας Κατσουράνης: Προσώπικα, και νομίζω πως οι περισσότεροι θα συμφωνήσετε, από τους καλύτερους Έλληνες. Όταν παίζει στη θέση του, είναι σπουδαίος ο Κώτσος. Αδικία να τον συγκρίνω με το Lampard, αν και νομίζω πως αμυντικά υπερτερεί ο δικός μας και δημιουργικά ο κοκκινομαγουλάκιας.

Steven Gerrard vs Γιώργος Καραγκούνης: Gerrard. Ναι. Τον λατρεύω. Κι ας είμαι Man Utd στο νησί. Με τον Καραγκούνη, συγγνώμη, αλλά δε μπορώ να ασχοληθώ. Καλή τεχνική. Καλό σουτ. Καλά στημένα. Δε μπορώ να τον βλέπω.

James Milner vs Άγγελος Χαριστέας: Βασικά τώρα κάποια πλάκα γίνεται. Είναι σα να συγκρίνω ένα ζεστό, μάλλινο φούτερ, γαλάζιου χρώματος με έναν κουβά σκατά. Που παίζει μπουζούκι.

Aaron Lennon vs Γιώργος Σαμαράς: Έχω βαρεθεί να το γράφω. Άλλη θέση, καμία σύγκριση. Επιθετικό χαφ που παίζει και τις 2 πτέρυγες, επιθετικός περιοχής ή περιφερειακός. Όττο Μότο.

Emile Heskey vs Αλέξανδρος Τζιώλης: Λόγω συστήματος δε μπορούν να συγκριθούν ρε γαμώτο. Κρίμα, γιατί ο Αλέξανδρος θα μπορούσε να πει στον Heskey 1-2 κόλπα πως να παίζεις επαγγελματικό ποδόσφαιρο, να είσαι αμυντικό χαφ και να μην ιδρώνεις...ποτέ!

Wayne Rooney vs Φάνης Γκέκας: Για μένα το κορυφαίο φορ παγκοσμίως, με το καλύτερο φορ που έχουμε εμείς μαζί με το Σαλπιγγίδη. Άδικο να τους συγκρίνω, κυρίως για το Rooney, γιάτι όσο και να θέλει, τέτοια χαίτη δε θα έχει. Όχι πως ο Rooney έβγαλε και μάτια με την Αμερική, μην τρελαθούμε, αλλά είναι διαφορετικά τα μεγέθη όπως και να το κάνουμε. Συμπαθούμε Γκέκα πάντως, αρκεί να υπάρχει πίσω κάποιος να του περνάει μπαλιές. Αν περιμένει τις γιόμες του Βύντρα, δύσκολα τα πράγματα.

Αυτό που θέλω να υπογραμμίσω με αυτή την ανάρτηση είναι πως δεν πρέπει να τρελαίνεσαι φίλε Έλληνα. Ήταν μια σύγκριση μεταξύ παγκοσμίου ποδοσφαίρου και κάτι που το λες με το ζόρι ποδόσφαιρο. Όταν χάνεις από μια ομάδα που παίζουν οι μισοί υπάλληλοι της CASIO και οι μισοί χαρακτήρες του Tekken 2, και χωρίς γκολ, νομίζω είναι μια ένδειξη επιπέδου και γνώσης. Σίγουρα μου αρέσει να βλέπω τη χώρα μου να παίρνει μέρος σε Μουντιάλ και σε μεγάλες διοργανώσεις γενικότερα, αλλά ξέρω τι μου γίνεται και επίσης ξέρω πως η καραμέλα με το Euro 2004 έλιωσε. Δε γίνονται κάθε μέρα αυτά.

Άντε να παίξουμε και με Αργεντινή να βάλουμε κάνα γκολ σε αυτούς και να ξεχυθούμε στην επικράτεια με καπνογόνα και καραμούζες, να το βάλει και ο Χαριστέας να τον βγάλουμε και πάλι παιχταρά, και την επόμενη γραφείο, ζέστη, αθλητική εφημερίδα και η κλασσική ελληνική σκέψη:

"Αργεντινή - Ελλάδα: 4-1. Φοβερός αυτός ο Μέσσις. Αν έπαιζε καλύτερα ο Κατσουράνης κι ο Σαμαράς, θα τα είχαμε γαμήσει τα μουνιά. Ελλάς ολέ ολέ, δε σταματώ να τραγουδώ ποτέ..."

Μα βγαίνει ο κάθε άσχετος και λέει το μακρύ του και το κοντό του. Να παίξει λέει ο Νίνης, να παίξει ο Κυργιάκος, ο Παπασταθόπουλος, ο Σαλπιγγίδης, ο Βύντρα δεξί μπακ, ο Τοροσίδης στα χαφ, ο Σπυρόπουλος κοκ.

Και ερωτώ που τα έχετε δει αυτά; Στη Superleague; Είδατε κανέναν Νίνη βασικό τα τελευταία χρόνια (πλην του τελευταίου εξαμήνου), είδατε κανέναν Σαλπιγγίδη να παίζει στη θέση του, είδατε το Λουκά να παίζει σταθερά δεξί μπακ (θέση στην οποία στο φετινό πρωτάθλημα έδειξε ότι μπορεί να παίξει παραπάνω από αξιοπρεπώς), είδατε τον Τοροσίδη να παίζει σε δύο συνεχόμενα ματς στην ίδια θέση;;; Άντε να δώσω ένα δίκιο για τον Σπυρόπουλο, άντε! Αλλά για Κυργιάκο και Παπασταθόπουλο ( και Μόρα) δεν ακούω κουβέντα, άλλωστε αυτοί δεν είναι που παίζουν σε κάτι τουρνουά, αχχ να δεις πως τα λένε.. α ναι! Premier League και Campionato! Τς τς τς..

Δηλαδή δε θυμάται κανείς σκηνικά όπως Κατσουράνης κάτι σαν αριστερό χαφ στο Καραϊσκάκη, ο Ντομί αμυντικό χαφ στο Κλεάνθης Βικελίδης κλπ. Τα θέλει γενικά ο κώλος μας.

Τα βλέπουμε όλη τη χρονιά. Δεν ξέρω πως την έχουν δει οι προπονηταράδες τελευταία.
Το κουράζουν πολύ το θέμα μάλλον. Σου λέει το προφανές θα το περιμένει ο αντίπαλος, ας κάνω τα μαγικά μου.. Έλα όμως που αντί για τον αντίπαλο μπερδεύεται όλη η ομάδα. Γιατί άντε να βάλεις έναν παίχτη έκπληξη, να αλλάξεις τη θέση κάποιου, αλλά όταν το να παίξει κάποιος εκεί που περιμέναμε αποτελεί έκπληξη τότε εκτός από αστείος κινδυνεύεις να γίνεις και αυτοκαταστροφικός.

Στην τελική αν κατεβάσεις την εντεκάδα που τη βλέπει το μισό καφενείο λιγότερα θα ακούσεις. Άμα κάνεις το προφανές τουλάχιστον δεν έχεις κάνει λάθος, μπορεί να μην έχεις κάνει και σωστά αλλά σίγουρα όχι λάθος. Έχεις ένα άλλοθι.

Αλλά ειλικρινά τώρα μία εντεκάδα με Τζόρβα, Βύντρα, Κυργιάκο, Παπασταθόπουλο, Σπυρόπουλο, Τζιόλη, Κατσουράνη, Τοροσίδη, Νίνη, Σαλπιγγίδη, Γκέκα, πόσο χειρότερα θα τα πήγαινε? Η μάλλον ακόμα και να έχανε ποιος θα είχε να πει τι για τον Όττο;

Όπως και να χει καλά θα περνούσαμε με το Mundial και χωρίς την Ελλάδα, αλλά αφού είμαστε εκεί, εκτός του ότι αποτελεί ήδη επιτυχία, ας το χαρούμε λίγο παραπάνω!

Κλείνοντας αναφερόμενος γενικότερα στα παιχνίδια του Mundial έως τώρα, η Γερμανία ήταν η καλύτερη ομάδα με διαφορά, αλλά παίζοντας ίσως και με τη χειρότερη έως τώρα ομάδα για μένα Αυστραλία. Πάντως ο Klose με έχει πληρώσει ήδη σε ένα mundial σαν πρώτο σκόρερ και λέω να τον τιμήσω και σε αυτό.

Για σήμερα λέω να παίξω Ολλανδία, Καμερούν(0-1) και Ιταλία Χ (ίσως και 0-0). Αυτά από έμπνευση μετά από ένα ένδιαφέρον 3ήμερο που τίμησα δεόντως το όνομα του blog μας (άσε που τώρα που ξεμπέρδεψα και με μία αντιβίωση που μου έκοβε τα φτερά λέω να προσθέσω και τη λέξη μπύρα στο μαγικό συνδυασμό).

Σημείωση: Οποιαδήποτε στοιχηματική πρόταση είναι ευπρόσδεκτη.

Περάσανε κιόλας 4 χρόνια και η μεγάλη στιγμή για τους απανταχού ποδοσφαιρόφιλους έφτασε. Σίγουρα θα έχετε βαρεθεί να διαβάζετε αναλύσεις και αφιερώματα για το Μουντιάλ, οπότε θα κάνω κάτι πιο απλό. Θα επιχειρήσω μια πρόβλεψη σχετικά με το ποιες ομάδες θα περάσουν από κάθε όμιλο και σε 15 μέρες περίπου θα δούμε αν έπεσα μέσα ή αν απλά θα αφαιρέσω το ποστ. Για πάμε ( τις γράφω με τη θέση που πιστεύω ότι θα πάρουν κιόλας ):

Όμιλος Α: Γαλλία, Μεξικό
Όμιλος Β: Αργεντινή, Ελλάδα
Όμιλος C: Αγγλία, Η.Π.Α.
Όμιλος D: Γερμανία, Σερβία
Όμιλος E: Ολλανδία, Δανία
Όμιλος F: Ιταλία, Παραγουάη
Όμιλος G: Πορτογαλία, Βραζιλία
Όμιλος Η: Ισπανία, Ελβετία

Όποιος διαφωνεί ας το κάνει μέσω των σχολίων, περιμένω να δω τις προβλέψεις σας!! Άντε καλό Μουντιάλ να έχουμε, με καλή μπάλα και πολύ βρισίδι για βουβουζέλες, Χαριστέα και σπίκερ της ΝΕΤ!

Υπάρχει κάποιος που:

Το 2000: στο manager τον έπαιρνα στον Παναθηναϊκό έναντι αστείου ποσού (για την αξία του). Σαν μελλοντική επένδυση, σαν παίχτη που σε λίγα χρόνια θα έφερνε την ευρωπαϊκή διάκριση, θα έκανε τη διαφορά, (θα πούλαγες έναντι ενός σκασμού λεφτά). Ήταν μεγάλο πουλέν και δεν γινόταν να ξεφύγει από την ομάδα κάθε managerόπληκτου που σέβεται τον εαυτό του.

Το 2002: όντας σίγουρος για την αξία του πια (χωρίς να τον έχεις δει να παίζει), και αφού έχει μετακομίσει στην Ευρώπη έπρεπε να προσπαθήσω πολύ για να έρθει στην Ελλάδα (ακριβός, αλλά..) τα έβγαζε και με το παραπάνω!

Στο mundial τις ίδιας χρονιάς το σήκωνε χαλαρά η Βραζιλία με μπροστάρηδες τον τεράστιο Ribo, έναν χοντρούλι επιθετικό με γυάλινα γόνατα (και αστείο κούρεμα που εύχομαι να δω κάποια στιγμή στο κεφάλι του Μήτρογλου) αλλά και έναν νεαρό λίγο περίεργο στην όψη αλλά που δε χόρταινες να τον βλέπεις! (Ποιος θα ξεχάσει την εκτέλεση φάουλ που μας έκανε να λυπηθούμε τον Seaman και την κοτσίδα του).

Το 2003: αναπόφευκτα γίνεται ένας πλειστηριασμός κυρίως μεταξύ Manchester United και Barcelona για χάρη του, με το νεαρό μάγο να υπογράφει στη Barca (κάνοντας με να την ξανασυμπαθήσω μετά τη στεναχώρια που μου είχε χαρίσει απλόχερα με τον Puyol να διώχνει τη μπάλα πάνω στη γραμμή στην προβολή του Κωνσταντίνου!) και τον Roy Keane να δηλώνει "Anyone who doesn't want to come to Manchester United needs their head examined”, με τη united όμως να μην κλείνει την σχεδόν τελειωμένη μεταγραφή προσπαθώντας να ρίξει το κόστος της και να εμφανίζει αξιοσημείωτη τσιγκουνιά! (έλεος!) ... Μοιραίο?..
Ταυτόχρονα δε, μετατρέπεται σε όνειρο (και μόνο) στο manager.

Τα επόμενα χρόνια: “απλά” τον χαζεύουμε να κάνει πάσες με την πλάτη, ΠΟΔΙΕΣ (ααααχ..), τρίπλες που αγνοούσαμε την ύπαρξη τους (flip flap), λόμπες και πολλά πολλά άλλα. Κάνει τα goal να περνούν σε δεύτερη μοίρα. Σε έκανε να παρακολουθείς τη Barcelona και να ανυπομονείς να φτάσει η μπάλα στα πόδια του ώστε να απολαύσεις την όποια φαντεζί έμπνευση (παρόλο που ο ίδιος δήλωνε πως το πιο δύσκολο πράγμα είναι να κάνεις το απλό!, μεγάλη κουβέντα).

Κατέκτησε αναπόφευκτα την κορυφή και την καθολική αναγνώριση των πάντων (με αποκορύφωμα το χειροκρότημα μέσα στο Bernabeu).
(Περιττό να αναφερθώ σε πρωταθλήματα, champions league και ατομικές διακρίσεις)

Το 2008: έχοντας πτωτική πορεία στη Barca, τραυματισμούς, κάποια κιλάκια παραπάνω, δημοσιεύματα για την εξωγηπεδική του ζωή και τον Λαπόρτα να δηλώνει πως πλέον θα αναζητήσει μια νέα πρόκληση μεταγράφεται στη Milan.

Σήμερα: μπορεί να μη θυμίζει τον παλιό του εαυτό, μπορεί να έχασε κάποιους από τους θαυμαστές του, μπορεί να επανήλθε στις shortlist στο manager ως ο παίχτης κράχτης και ικανός να κάνει τη διαφορά στο γαλαξία αστέρων της Superleague, μπορεί κάποιοι ειδικοί να λένε “τι να τον κάνω να έρθει στην Ελλάδα? Να πάρει σβάρνα τα μπουζούκια?” όταν κάποια φυλλάδα τον έχει στην πρώτη σελίδα, μπορεί να μη “χωράει” στην αποστολή της Βραζιλίας για το mundial αλλά ακόμα και τώρα σε κάποια ματς δείχνει ότι άμα θέλει... Eμένα πάντως μου αρκεί ένα ματς όπως εναντίον της Manchester στο Champions League για να πιστεύω ότι υπάρχει λόγος ακόμα να ανοίξω την tv όταν παίζει η ομάδα του, κάααααατι κάνει.

Πείτε με ρομαντικό όμως εμένα θα μου λείψει από το επερχόμενο mundial και ας μη στερούμαστε ζογκλέρ, σταρ, γκολτζήδες κλπ. Όπως θα έλεγε και κάθε κριτής reality που σέβεται τον εαυτό του το έχει το πακέτο!

Κάτοχος διαρκείας τα τελευταία 2 χρόνια στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας ( πόσο ειρωνικό φαντάζει το όνομα του αλήθεια? ) και συχνός θαμώνας του από μικρός, δεν θα μπορούσα να λείψω από το χθεσινό πάρτυ. Επιτρέψτε μου λοιπόν να μοιραστώ την εμπειρία μου.

21.15 Παρκάρουμε στο ΣΕΦ ακούγοντας στο ραδιόφωνο ότι το ματς ενδέχεται να μην γίνει. Έξοχα, η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται

21.20 Περνάμε τον εξονυχιστικό έλεγχο και τις 3 ζώνες ασφαλείας και μπαίνουμε στο γήπεδο ( αν είχα πάνω μου 3 όπλα, 2 μαχαίρια και εισιτήριο διαρκείας του 1999 δεν νομίζω να με ενοχλούσε κανείς)

21.25 Καθόμαστε στις θέσεις μας περιτριγυρισμένοι από διάφορους άκυρους που έρχονται στο γήπεδο μόνο με τον Παναθηναϊκό και με την υπέροχη αίσθηση του καψίματος στο λαιμό και τα μάτια, αυτό το μαγικό αίσθημα που μόνο ένα ληγμένο δακρυγόνο μπορεί να σου προσφέρει απολαμβάνουμε το επιστημονικό ζέσταμα του Ολυμπιακού. Παράλληλα, σε μια εξαιρετική πρωτοβουλία, σε δύσκολους οικονομικά καιρούς, οι καντίνες του γηπέδου προσφέρουν τα πάντα δωρεάν. Παίρνεις το ποτηράκι σου, διαλέγεις το ποτό της επιλογής σου και του δίνεις και καταλαβαίνει.

21.45 Οι προκλητικοί παίκτες του Παναθηναϊκού τολμάνε να βγούνε για ζέσταμα. Εύλογα ξεκινάει ένας άτυπος διαγωνισμός σκοποβολής με στόχο τα κεφάλια τους, τα γεννητικά τους όργανα, έστω τα πόδια τους ( λιγότεροι πόντοι ). Το πιο σύντομο ζέσταμα στην ιστορία του μπάσκετ ολοκληρώνεται και οι παίκτες επιστρέφουν στα αποδυτήρια

22.00 Ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος παρακαλάει από μικροφώνου τα παιδιά να σταματήσουν για λίγο το παιχνίδι τους και να αφήσουν τους αθλητές να κάνουν ζέσταμα για να αρχίσει ο αγώνας. Τι γιάπης Θεέ μου.

22.30 Ο σκοπός επετεύχθη και το ζέσταμα ολοκληρώθηκε. Ο αγώνας ξεκινάει

22.30 – 23.45 Εξελίσσεται ο αγώνας ( καλάθια, φάουλ, ύπνος Γιαννάκη, τα γνωστά )

23.45 Ο προκλητικός και αλητήριος Σπανούλης βάζει καλάθι στον αιφνιδιασμό και το σκορ γίνεται 42-50. Η κροτίδα στον πάγκο του Παναθηναϊκού είναι φυσικό αποτέλεσμα. Ποιός είσαι ρε Σπανούλη που τολμάς να βάλεις καλάθι μέσα στο ΣΕΦ? Την κροτίδα ακολουθούν διάφορα αντικείμενα και ο αγώνας διακόπτεται και πάλι

23.45- 01.10 Ο μαγικός κόσμος του Ολυμπιακού φεύγει έχοντας ολοκληρώσει τον σκοπό του, να μην τελειώσει ποτέ το ματσάκι. Στην εξέδρα έχουμε μείνει πια όσοι ήμασταν όλοι τη χρονιά. 1000 φλωράκια που δεν πετάνε ούτε ένα αντικείμενο και μερικοί κάφροι. Περιμένοντας να ξαναρχίσει ο αγώνας η ΚΑΕ έχει φροντίσει για τη διασκέδαση μας. Αυτοσχέδιοι αγώνες κατς, πυροτεχνήματα, τραγούδι και χορός από τον Γιάννη Μπουρούση, τον πιο έξυπνο αθλητή της Καλαμάτας μετά τον Νίκο Λυμπερόπουλο και τον Νίκο Γεωργέα μας κρατάνε ζεστούς

01-10-01.45 Το πρώτο φιλικό μεταξύ των αιωνίων είναι γεγονός. Ο Παναθηναϊκός δείχνει πιο έτοιμος για τη νέα σεζόν αλλά ο Δράκος σίγουρα θα τη βρει τη λύση. Και εκεί που όλα έδειχναν να κυλάνε ρολόι οι πανούργοι οπαδοί του Ολυμπιακού σκέφτονται « Γιατί να μην πάρει κι ο βάζελος ένα πρωτάθλημα στα χαρτιά?» Νέα βροχή, οριστική διακοπή και ο Παναθηναϊκός κερδίζει το τιμημένο πρωτάθλημα της Α1. Κάπου εκεί δυστυχώς το πάρτυ τελείωσε. Ραντεβού το Σεπτέμβρη

ΚΑΙ πάμε στα χτεσινάααα..

Ο Παναθηναϊκός των τόσων προβλημάτων τραυματισμών και ασταθειών στην απόδοση κερδίζει με εμφατικό τρόπο το πρωτάθλημα από τον μεγάλο του αντίπαλο μέσα στο σπίτι του.!

Εκεί που πας να το πανηγυρίσεις λοιπόν για πρώτη φορά βλέπεις να βγαίνει ένα κλίμα για το κομβικό καλοκαίρι του Παναθηναϊκού με τις πολλές (και σημαντικές) ανανεώσεις να εκκρεμούν (με μεγαλύτερη του Ζοτς) όπου τίποτα δεν είναι σίγουρο, τα σενάρια να δίνουν και να παίρνουν, “ο Σπανούλης ξαφνικά λέει θα αρχίσει να σκέφτεται που θα πάρει τα περισσότερα”, “ο Ομπράντοβιτς θα βάλει τους όρους του”, “οι πρόεδροι θα ρίξουν το μπάτζετ” κοκ. Όχι κύριοι για όποιον επιλέξει να φύγει (ή να μη μείνει καλύτερα) δε θα φταίνε τα λεφτά ΜΟΝΟ. Δε θα είναι η νέα πρόκληση στην καριέρα τους. Δε θα θέλει να αλλάξει παραστάσεις κοκ.

Αλλά ειλικρινά είσαι αθλητής πολύ υψηλού επιπέδου και δε σε αφήνουν να κερδίσεις μέσα στο γήπεδο αυτό για το οποίο δουλεύεις όλη τη χρονιά διακινδυνεύοντας τη σωματική σου ακεραιότητα, δε σε ξενερώνει?

Εδώ ξενερώνει εμάς τους φιλάθλους!

ΚΑΙ τώρα τι??
Θα τα ρίξει ο ένας στον άλλο. Θα γίνει ο καθένας ειδικός στο να βρίσκει τον υπεύθυνο!
Οι οπαδοί θα τα ρίχνουν σε διαιτησίες και παράγκες, αδυνατώντας να βγάλουν τα κόκκινα, πράσινα, κίτρινα και οποιοδήποτε άλλου χρώματος γυαλιά.
Οι παράγοντες στην πολιτεία που δεν τους προστατεύει και στην αστυνομία.
Η πολιτεία στους παράγοντες κοκ.

Εμμμ συγγνώμη? ΟΛΟΙ φταίτε! ΟΛΟΙ!
Αντί όμως να υπερηφανεύεται ο καθένας γιατί βρήκε ποιος φταίει ας κοιτάξει να βρει τη λύση. Να βγει μπροστά. Πόσο πιο χαμηλά θα πέσουμε?

Αντί να διαγωνίζεστε στην υποκρισία και στο κρυφτούλι για να αποφεύγει ο καθένας το βάρος των ευθυνών, αρπάξτε την ευκαιρία και διαγωνιστείτε στο ποιος θα το λύσει πρώτος. Γιατί συνηθίζουμε να λέμε ότι όλοι μαζί μπορούμε αλλά εφόσον αυτό έχει γίνει άλλοθι ώστε κανένας να μην παίρνει πρωτοβουλία, ε λοιπόν ΚΥΡΙΟΙ ΞΥΠΝΗΣΤΕ!

Hints & Tips!

Είσαι πρόεδρος? Βλέπεις ότι το γήπεδο γεμίζει 10 φορές (μπορεί να λέω και πολλές) και στην Ευρώπη μπορεί να μη γίνεται τίποτα αλλά τις 3-4 από αυτές θα γίνουνε ακρότητες! Αντί όμως να είναι 20 φορές άδειο και 10 γεμάτο, μήπως είναι καλύτερα να έχει στην αρχή 3000 κόσμο σε όλα, του χρόνου 4000 κλπ.? Γιατί μάλλον αυτοί που τα κάνουν δεν είναι φίλαθλοι που αγαπούν το μπάσκετ αλλιώς δε θα περιμέναν τον αιώνιο για να θυμηθούν το γήπεδο! Προστατεύεις το γήπεδο σου και την ομαλή διεξαγωγή του αγώνα! (χωρίς να ενισχύεις την έχθρα και να πυροδοτείς το κλίμα)

Είσαι οργανωμένος οπαδός? (και διαθέτεις και λίγο εγωισμό?) Δεν αφήνεις τα 100 κωλόπαιδα να χαρακτηρίζουν όλο το σύνολο των οπαδών, προστατεύεις ο ίδιος την ομάδα σου, ΚΑΝΕ τη διαφορά στην τελική.!

Είσαι “η πολιτεία”? ... Τι να κάνεις και εσύ? Εδώ δε λύνεις άλλα και άλλα.. Εφόσον θες όμως βάλε κανόνες, νόμους. ΦΡΟΝΤΙΣΕ ΟΜΩΣ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΖΟΝΤΑΙ! Γιατί όποια και αν είναι η ποινή αν δεν τιμωρηθεί κάποιος οι νόμοι θα είναι απλά κάτι σαν τα παλιά περιοδικά στον προθάλαμο ιατρείου.

Είσαι “ο τύπος”? Αν έχει μείνει λίγος ρομαντισμός, μη σκέφτεσαι μόνο πως θα πουλήσεις περισσότερο και πόσες μπανάνες, μαϊμούδες, κοράκια κλπ θα βάλεις στα πρωτοσέλιδα.

Σημ.: Συγγνώμη αν κούρασα με γενικότητες. ΌΧΙ δεν πιστεύω ότι είμαι Ο ΕΞΥΠΝΟΣ που τα βλέπω όλα εύκολα και που θα υποδείξει ΤΗ ΛΥΣΗ.

Confucius: “A man who has committed a mistake and doesn't correct it is committing another mistake.”

Μεγάλες στιγμές αδέρφια! Η ώρα του τέταρτου τελικού πλησιάζει και το ιστολόγιο έχει πάρει φωτιά! Θα αρπάξω αυτή την ευκαιρία για να αναφέρω κάτι που βράζει μέσα μου πολύ καιρό τώρα...

ΝΑΙ! Το πίτσα, μπάλα και καράτε θα ασχολείται και με το αγαπημένο μας Football Manager. Μούρλια!! Πολλοί παίζετε και ακόμα περισσότεροι ζορίζεστε με τις ελληνικές υπερομάδες, με τα διαστημικά μπάτζετ, τους πρόθυμους να υπογράψουν στο ψαροχώρι της επιλογής σας παίχτες και προπονητές.

Για αυτό κι εμείς, θα προσπαθούμε να βοηθάμε με: προτάσεις για παίχτες, συμβουλές για το στήσιμο της ομάδας, tactics, training, κομπίνες και κάθε λογής κινήσεις νόμιμες και μη για τούτο το λατρευτό παιχνίδι.

Μακάρι να είχαμε το κόλπο και για τα regen του παιχνιδιού (δλδ. τους παίχτες που δεν υπάρχουν αλλά τους "γεννάει" το παιχνίδι για να κερδίσει βάθος χρόνου) όπως αυτόν εδώ τον κύριο.

Δυστυχώς αυτή εδώ η ανάρτηση είναι μόνο μία εισαγωγή στο τι θα ακολουθήσει. Υπομονή νεαροί μαθητευόμενοι...

Τις τελευταίες μέρες λόγω τελικών βρίσκεται στην επικαιρότητα το μπάσκετ. Βλέπουμε και διαβάζουμε διάφορα και πολλά εξ’ αυτών ξεπερνούν τα όρια της γελοιότητας.

Πρώτη και μεγαλύτερη γελοιότητα η απειλή ότι ο Ολυμπιακός δεν θα κατέβει στο επόμενο πρωτάθλημα αν δεν αλλάξει η κατάσταση στην ΚΕΔ. Αν νομίζουν οι αδερφοί Αγγελόπουλοι ότι με μανιφέστα και μεγάλα λόγια θα αλλάξει η κατάσταση είναι γελασμένοι. Αν είναι όντως τόσο εκνευρισμένοι με τα όσα βλέπουν ας κοιτάξουν να βρούνε πρόσωπα που γνωρίζουν από παρασκήνιο και ας αφήσουν τους λεονταρισμούς. Το 1993 ο Παναθηναϊκός δεν κατέβηκε στον τέταρτο τελικό μετά από απόφαση των Γιαννακόπουλων επειδή είχε παράπονα από τη διαιτησία και είμαι σίγουρος ότι 17 χρόνια μετά θα θεωρούν την τότε απόφαση τους το λιγότερη άστοχη. Τέτοιες κινήσεις εντυπωσιασμού απλά μικραίνουν το μέγεθος μια ομάδας.

Δεύτερη γελοιότητα η παρουσία του Γιαννάκη στον πάγκο του Ολυμπιακού. Σεβαστή η φιλοσοφία των μεγαλομετόχων των Πειραιωτών να στηρίζουν μέχρι τέλους τον εκάστοτε προπονητή τους, αλλά ο ( κάποτε ) Δράκος έχει βαλθεί να τρελάνει όσους γνωρίζουν στοιχειώδη πράγματα γύρω από το μπάσκετ. Διαθέτει απίστευτο ρόστερ, έχει απέναντι του έναν μέτριο Παναθηναϊκό και όλα δείχνουν πως μόνο το κυπελλάκι θα προστεθεί στην τροπαιοθήκη του Ολυμπιακού στο τέλος της χρονιάς. ( Για τον Γιαννάκη και τα λάθη του υπόσχομαι να αφιερώσω ολόκληρο ποστ μόλις τελειώσει η σεζόν ).

Τρίτη γελοιότητα ο μύθος ότι ο Μητσάρας ο Διαμαντίδης είναι χαμηλών τόνων και παιδί μάλαμα. Προφανώς το να φτύνεις κάθε χρόνο και από έναν αντίπαλο, να είσαι πρώτος σε τεχνικές ποινές στη διάρκεια της κανονικής περιόδου και να βρίζεις αντιπάλους σε κάθε αγώνα σε κάνουν τέρας ηθικής.

Τελευταία γελοιότητα το κλίμα που διαμορφώνεται κάθε χρόνο τέτοια εποχή. Όλοι οι άσχετοι θυμούνται το μπάσκετ, οι οπαδικές εφημερίδες κάνουν διαγωνισμό για το πιο εμπρηστικό πρωτοσέλιδο, τα επεισόδια είναι συνηθισμένο φαινόμενο και αν ολοκληρωθεί ένας αγώνας χωρίς τραυματίες συνιστά επιτυχία.

Το ζευγάρι Παναθηναϊκός- Ολυμπιακός θα το βλέπουμε δυστυχώς για πολλά χρόνια ακόμα σε τελικούς, καθώς δεν φαίνεται άλλη ομάδα ικανή να μπει σφήνα ανάμεσα τους. Οπότε όπως λέει και ο αγαπητός στους οπαδούς του Παναθηναϊκού Παναγιώτης Γιαννάκης : «Υπομονή»

Πολλοί ψάχνουν τον ορισμό της ‘μεγάλης’ ομάδας. Της ομάδας που χαίρει το σεβασμό του μεγαλύτερου μέρους του αθλητικού κοινού δηλαδή, καθώς υπάρχουν και αντιπαλότητες. Αν προσπαθούσαμε να δώσουμε στοιχεία της ‘μεγάλης’ ομάδας θα ήταν ότι σίγουρα έχει κατακτήσει τίτλους, εγχώριους αλλά και ευρωπαϊκούς. Ένα άλλο κατόρθωμα της είναι ο σεβασμός που κερδίζει (και το έχει κερδίσει με το σπαθί της και με τα λεφτά που ξοδεύει για να το πετύχει), καθαρά αγωνιστικά μιλώντας. Πολλά στοιχεία θα παρέθετα αλλά θα σταθώ σε ένα στοιχείο που είπα κατευθείαν μετά τη λήξη του αγώνα basket Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός την Τετάρτη ꞉ Δεν ξέρει να ΧΑΝΕΙ.

Βρίσκεσαι πίσω στο σκορ 11 πόντους 13 λεπτά πριν τελειώσει το παιχνίδι. Η επίθεση του αντιπάλου λήγει και σουτάρει για τρεις. Μέσα και αυτό. Συν 14 και ‘άντε γεια’.Όλα πάνε λάθος. Σουτάρεις και όπως λέει κι ο αδερφός μου που ξέρει να την σκάει λίγο , ‘δεν βάζεις φιστίκι σε αμπάρι’. Ο αντίπαλός σου αντίθετα το βλέπει ‘βαρέλι’. Οι οπαδοί αρχίζουν να λένε ‘μάλλον είναι πολύ δύσκολα πλέον τα πράγματα’ αλλά κρατάνε μια ‘πισινή’ γιατί η ομάδα αυτή έχει ανατρέψει πολύ δύσκολες καταστάσεις. Κι εκεί ξυπνάει το θηρίο που λέγεται μπασκετικός Παναθηναϊκός και κάνει τον πρωτομάστορα αυτής της μεγάλης ομάδας να δηλώνει στο τέλος ‘Ήταν ένα από τα καλύτερα παιχνίδια στη ζωή μου’. Και στη δική μας Ζοτς!

Ξαφνικά όλα αρχίζουν να δουλεύουν ρολόι. Η ομάδα ξυπνάει και αρχίζει να βάζει καλάθια. Ο τεράστιος Σάρας που το μεγαλύτερο μέρος της χρονιάς είναι τραυματίας δίνει το σύνθημα και φύγαμε. Η ομάδα αρχίζει να παίζει άμυνα. Άμυνα που ‘τσακίζει κόκαλα αναγκάζοντας τον αντίπαλο να πετάει την μπάλα. Η επίθεση λειτουργεί καλύτερα. Ο ‘αλλού’ Σπανούλης ξυπνάει και το ‘θηρίο’ Batiste αρχίζει να παίζει. Οι τεράστιοι παίχτες του Παναθηναϊκού καταλαβαίνουν τι πρέπει να κάνουν. Και το κάνουν. Το -14 του ’27 γίνεται +9 στο ’40.Κάτι που σε κάνει να λες ꞉ Είμαι περήφανος που είμαι Παναθηναϊκός. Κι αυτό γιατί δεν είναι η πρώτη φορά αλλά σίγουρα και όχι τελευταία.

Θα μπορούσα να παραθέσω πολλά παιχνίδια που κερδήθηκαν και διαφορές που εξαφανίστηκαν αλλά θα χάσει το νόημα το άρθρο και αυτό είναι ꞉ Η μεγάλη ομάδα ΔΕΝ παραδίνεται ποτέ. ΔΕΝ ξέρει να χάνει γιατί είναι στο DNA της. ΔΕΝ δέχεται να αμφισβητηθεί δευτερόλεπτο. ΔΕΝ νοιώθει κορεσμό από τους τίτλους. ΔΕΝ φοβάται κανένα. Οι φίλαθλοί της ξέρουν ότι κάθε παιχνίδι μπορεί να ‘γυρίσει’. Μπορεί και όχι. Αλλά και μόνο η αίσθηση και η αύρα που βγάζει 'ότι μπορεί να συμβεί δείχνει το μεγαλείο της.

Διαβάζοντας το σημερινό άρθρο μου μπορεί να βρω πολλούς που θα πουν ότι η διαιτησία ήταν υπέρ του Παναθηναϊκού, υπήρχε αλλοίωση αποτελέσματος και πολλά άλλα. Η αλήθεια είναι ότι πήραμε 2-3 σφυρίγματα αλλά σίγουρα ρε ’φίλοι’ μου Ολυμπιακοί κατά βάθος και εσείς ξέρετε ότι δεν ευθύνεται η διαιτησία γιαυτό και δεν θέλω να σταθώ παραπάνω. Αν θέλετε να βρείτε τους υπεύθυνους κοιτάξτε στον πάγκο σας και θα καταλάβετε. Κι όπως λέει ένας φίλος μου ꞉ ‘Αν είσαι γαύρος ξέρεις’.

Κλείνοντας θα ήθελα να πω απλά αυτό ꞉ οι μεγάλες ομάδες δημιουργούνται βάζοντας πάντα τον πήχη ψηλότερα και ρίχνοντας τις ευθύνες πάντα στις πλάτες τους γιατί πολύ απλά αυτές ‘κάνουν παιχνίδι’.

Όνειρο: Σειρά από φανταστικές παραστάσεις, συναισθήματα ή αισθήματα που δημιουργούνται στη συνείδηση κατά τη διάρκεια του ύπνου (και του ξύπνιου έχω να προσθέσω).

Πως ονειρευόμαστε λοιπόν οι Έλληνες φίλαθλοι την αγαπημένη μας ομάδα;
Χμμμ..
Να παίρνει κάθε χρόνο το πρωτάθλημα. Να παίρνει κάθε χρόνο το κύπελλο.
Αλλά κυρίως σε έναν ορίζοντα 5ετίας να λες ότι μπορείς να χτυπήσεις και μία ευρωπαϊκή κούπα. Σίγουρα δεν περιμένουμε να γίνουμε Barcelona ή Chelsea ή Inter, αλλά γιατί όχι Porto ή Lyon ή Benfica; Λογικό ακούγεται, είναι;

Με έχω πιάσει πολλές φορές να σκέφτομαι κάτι τέτοιο. Μήπως όμως αυτό το όνειρο είναι κάπως ουτοπικό; Διότι έχουμε και το άλλο εμείς βλέπεις, θέλουμε η ομάδα μας να πρωταγωνιστεί και στο μπάσκετ και στο βόλεϊ και στο πόλο κοκ. Και θα μου πεις τώρα που είναι το παράλογο;

Το παράλογο είναι ότι η Porto (αλλά ισχύει για όλες τις ομάδες παρόμοιου βεληνεκούς) έχει δικό της υπερσύγχρονο γήπεδο, έχει μέσο όρο εισιτηρίων πάνω από 40.000 (νούμερο που ξεπερνάνε εύκολα πολλές υποδεέστερες ομάδες στη Γερμανία όπως η Hertha για παράδειγμα), έχει την υπομονή να θυσιάσει κάποιο πρωτάθλημα για να ψηθούν τα ταλεντάκια που αγόρασε το προηγούμενο καλοκαίρι ώστε να εισπράξει μετά από λίγα χρονάκια ένα 8ψήφιο ποσό. Γενικότερα λοιπόν άλλη οργάνωση, άλλο οικονομικό status, άλλα ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΑ. Διότι ας μην ξεχνάμε ότι και τα έσοδα μιας ομάδας παίζουν το ρόλο τους μιας και με τους νέους κανονισμούς που θα ισχύουν σε 2-3 χρόνια θα πρέπει να ξεχάσουμε Αραβορώσσους μεγιστάνες που θα ξοδεύουν αλόγιστα, αφού για να ξοδεύεις θα πρέπει να εισπράττεις. Μία ακόμη παράμετρος είναι ότι ναι η Πορτογαλία, η Γαλλία, η Γερμανία έχουν όντως πολύ δυνατές ομάδες στο ποδόσφαιρο. Που είναι όμως στο μπάσκετ, στο βόλεϊ κλπ;

Βέβαια σε Γαλλία και Γερμανία τα γήπεδα μπάσκετ είναι γεμάτα και ας μην απολαμβάνουν ομάδες του επιπέδου Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού (όπου με τέτοιες επιτυχίες παίζουν συνήθως σε άδεια γήπεδα και περιμένουμε τα derby για να δούμε λίγο κόσμο) και όπως και να χει πληθυσμιακά απευθύνονται σε μεγαλύτερο (και πιο εύπορο) κοινό. Αντίστοιχα και στα άλλα αθλήματα.

Καταλήγω λοιπόν ότι δε μπορούμε να τα έχουμε όλα (ειδικά στην οικονομική κατάσταση που βρισκόμαστε), δε γίνεται να ήμαστε πρώτοι παντού! Ίσως ακόμα και στο μπάσκετ να έχουμε παραπάνω από όσα μας αναλογούν, εξαργυρώνοντας την τρέλα και την αγάπη κάποιον ανθρώπων για το σύλλογο τους. Αλλά και πάλι τα οικονομικά μεγέθη δεν είναι συγκρίσιμα με το ποδόσφαιρο.

Εκεί λοιπόν που είμαι έτοιμος να προσγειωθώ στην πραγματικότητα σκέφτομαι ότι γίνονται και θαύματα..

Θα ξεκινήσω το παρθενικό μου ποστ με ένα flashback όπως συνήθιζε ο δάσκαλος μου, ο Όμηρος. Θα σας ταξιδέψω λοιπόν στον Μάιο του 2009. Ο Παναθηναικός, εν μέσω play-off, βρισκόταν στην δίνη μιας διοικητικής κόντρας που απειλούσε να τινάξει την πολυμετοχικότητα στον αέρα.Έχοντας δει για ακόμα μια φορά την πλάτη του Ολυμπιακού,η γκρίνια και η δυσπιστία περίσσευαν και η αισιοδοξία ήταν είδος προς εξαφάνιση.

Αυτά τότε. Ας επιστρέψουμε στο σήμερα . Οι τριφυλλοφόροι βρήκαν τις λύσεις και στέφθηκαν νταμπλούχοι, ο Ολυμπιακός πέμπτος και έτοιμος για μαγικά ταξίδια και κυρίως σε φάση εξαθλίωσης και άλλος αντίπαλος ικανός να εκμεταλλευτεί την κατάσταση δεν φαίνεται να υπάρχει. Σε αυτό το σημείο ξεκινάει το θεατράκι του παραλόγου. Αντί οι μέτοχοι του ΠΑΟ να εκμεταλλευτούν την πρωτοφανή ευκαιρία και να κάνουν την ομάδα το απόλυτο αφεντικό στην Ελλάδα, αναλώνονται σε επικοινωνιακές κοκορομαχίες που κρατάνε το σύλλογο αιχμάλωτο στο παρελθόν.

Από τη μία έχουμε τον Βγενόπουλο που με την άτακτη φυγή του έδειξε πως το μόνο που ήθελε τελικά ήταν η προβολή και όχι το καλό του Παναθηναϊκού. Οι Γιαννακόπουλοι με την εμετική Πράσινη κρατούσαν αναμμένη τη σπίθα του πολέμου όλη τη χρονιά, ο Τζίγκερ δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται και πολύ και στη μέση ο Νικόλας Πατέρας, μακράν ο πιο πετυχημένος πρόεδρος τα τελευταία χρόνια. Πετυχημένος όχι φυσικά επειδή πήρε ένα νταμπλ στην ουσία χωρίς αντίπαλο αλλά επειδή μετά από χρόνια ο σύλλογος είχε δύναμη και εκτός γηπέδου. Κι όμως παρ' ότι αγαπητός από τον κόσμο του Παναθηναϊκού αναγκάστηκε λόγω του ( αναίτιου) πολέμου που δέχτηκε να παραιτηθεί.

Αναρωτιέμαι λοιπόν πως νιώθει ο μέσος πράσινος οπαδός, βλέποντας 4 πάμπλουτους μετόχους να μην μπορούν να υποτάξουν το εγώ τους για το καλό της κοινής -υποτίθεται- αγάπης τους για το σύλλογο και αντί να τον εκτοξεύουν να τον κρατάνε έρμαιο των προσωπικών τους φιλοδοξιών. Φυσικά δεν είναι καθόλου τυχαίο που ο Κόκκαλης ενώ φερόταν μια ανάσα από το μεγάλο αντίο ξαφνικά ενεργοποιείται ξανά, βλέποντας την κατάσταση του αιωνίου αντιπάλου.

Άν κάνουν λίγη ησυχία στην Παιανία θα ακούσουν καθαρά ένα γνωστό γέλιο από το παρελθόν.
Χο,χο,χο

Έλα εδώ και πες μου κάνα-δυο πράγματα φίλε σύγγαυρε. Είχες ομάδα φέτος? Γιατί εγώ δεν έτυχε να δω κάτι που έστω θα μου θύμιζε τα περσινά ή κάτι από αυτό που αυτοί που έχουν διαβάσει λένε ποδόσφαιρο.

Χρείαζεται μια ομάδα να αλλάξει προπονητή που της κάνει νταμπλ και τη βάζει σε ένα καλούπι που παίζει κατά καιρούς ελκυστικό ποδόσφαιρο? Γιατί εγώ δεν είδα μόνο την αλλαγή, αλλά και τη μεγαλοπρεπή αποτυχία αυτής της κίνησης. Δεν κατάλαβα ποτέ αυτή την γραμμή "είσαι μικρός και δε χωράς τον Ολυμπιακό μου". Άσε τον άνθρωπα για 2 χρονάκια να σου κάνει την ομάδα όπως την έχει στο μυαλό του και μετά αν δε σου κάνει και κλαις τα λεφτάκια σου, στείλτον με δυσμενή μετάθεση.

Θα μου πεις φταίνε οι τραυματισμοί. Λυπάμαι, αλλά φταίει η ομάδα, η διοίκηση και ο προπονητής για την προετοιμασία που δεν ήταν ούτε καν αθλητική. Αν είχες τρέξει τα χιλιομετράκια σου το καλοκαιράκι, στην ακρογιαλιά, δε θα χτύπαγες τα μπουτάκια και τα γαμπάκια σου. Επίσης, αν έκανες λιγότερες μέρες διακοπές τα χριστούγεννα μικρέ λάγνε μπαλαδόρε, μπόρει και να μη χάλαρωνε τόσο ο κώλος σου και να μπορούσες να θεωρηθείς παραγωγικός μέχρι και το Μάιο που τελείωσε το πρωτάθλημα.

Μάλλον όμως έχω άδικο. Νίκησες τον ΠΑΟ 2 φορές ρε. Με 2 γκολ του Μήτρογλου και 1 του Ντάρμπισιρ. Κομπλέ. Αυτοσκοπός: επετεύχθην! Άριστα 10. Αν δε με κακομάθαινες τα τελευταία χρόνια με τα συνεχόμενα πρωταθλήματα, μπορεί και να σου έλεγα πως μου είναι αρκετό να νικήσω τον βάζελο 2 φορές. Αλλά να σου πω κάτι? Πέτσα μου ρε. Δεν πας να φας 4 και 5?? Φερε το μεταλλικό φλυτζάνι στον Πειραιά, κάνε με να παίζω όμορφη μπάλα, δώσε μου ένα λόγο να έρθω να τη δω αυτή τη μπάλα από κοντά, και ας χάσω 2 ματς τη σεζόν.

Πολύ θα μου άρεσε να συνεχίσω τη φλυαρία μου, αλλά θέλω να διαβάσω γιατί δεν κατάφερες να φέρεις το Βαλβέρδε. Μάλλον το οικονομικό θα φταίει, δε μπορώ να φανταστώ κάτι άλλο, αγαπημένε κοουτσόπροεδροαρχηγάρα μου.

Καλησπέρα παιδιά,
Είναι το πρώτο άρθρο μου στο blog πίτσα,μπάλα και καράτε και ζητώ την όποια κατανόησή σας.

Είναι μήνες τώρα που διαβάζοντας αθλητικά site και εφημερίδες κάπου θα ‘πέσει’ το μάτι μας για το σίριαλ Σαλπιγγίδη και τον επόμενο σταθμό της καριέρας του.
Έχουν χαλαστεί τόνοι μελανιού, έχουν αναρτηθεί αμέτρητα άρθρα, έχουν ασχοληθεί πολλοί δημοσιογράφοι για ένα θέμα που διαιωνίζεται εδώ και 7 περίπου μήνες. Που θα πάει ο Σάλπι, τι χρήματα θα πάρει , αν θα ανανεώσει με τον Παναθηναϊκό, αν θα πάει στην ομάδα της καρδιάς του τον ΠΑΟΚ. Δεν σας κουράζει όλο αυτό το θέμα ρε παιδιά?
Και δε λέω, καλό παιδί ο Σαλπιγγίδης φιλότιμος, δεν έχει δημιουργήσει ποτέ πρόβλημα στον Παναθηναϊκό αλλά φτάνει ρε παιδιά με το σίριαλ αυτό. Με την ανανέωση του Rooney στην Μan Utd και την ατάκα του Mourinho ‘Θέλω να προπονήσω τον Rooney’ λιγότερο ασχοληθήκαμε.

Είναι ένα θέμα τόσο απλό και διαιωνίζεται σαν να είναι το σίριαλ του καλοκαιριού στον παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Δηλαδή θέλει να μας πει ότι ένας επαγγελματίας ποδοσφαιριστής που λήγει το συμβόλαιό του το καλοκαίρι δεν κάθεται να σκεφτεί με τη οικογένειά του ή και μόνος του το επαγγελματικό του μέλλον? Α-Π-Ο-Κ-Λ-Ε-Ι-Ε-Τ-Α-Ι. Όλα τα έχει σκεφτεί και τα έχει ζυγίσει. Ακόμα και το ενδεχόμενο να επιστρέψει στον ΠΑΟΚ ενώ είναι μισητός. Μόνο που τώρα δεν τον μισούν όλοι. Τυχαίο? Δεν νομίζω. Απλά πιστεύω ότι πέτυχε το σκοπό του. Να αφήσει να εννοηθεί ότι αφήνει την μεγάλη ομάδα της πρωτεύουσας για την μεγάλη της συμπρωτεύουσας. Κι έτσι οι ΠΑΟΚτζήδες τον αγάπησαν πάλι. Οπότε και οι Παναθηναϊκοί δεν τον βρίζουν γιατί έφυγε σαν κύριος αλλά και οι ΠΑΟΚτζήδες(όχι όλοι) αναίρεσαν τον όρο προδότης. Έτσι είναι όλοι κομπλέ.

Μήπως ήρθε η ώρα να τελειώσει αυτό το πολυαναμενόμενο σίριαλ του επόμενου σταθμού του κατά τα άλλα απολύτως επαγγελματία ποδοσφαιριστή?

ΚΑΝΟΝΙΚΑ αυτή την περίοδο η ατζέντα του φιλάθλου λέει μεταγραφολογία, προετοιμασία για mundial, τελικοί μπάσκετ. Χαλαρά..






Έλα όμως που ΤΙΠΟΤΑ δεν γίνεται κανονικά!








Η μεταγραφολογία (προπονητολογία) έγινε ΠΡΟΕΔΡΟΛΟΓΙΑ! Πλέον δεν κοιτάμε ποιον παίχτη θα πάρουμε αλλά ποιος θα πάρει το τιμόνι (βλέπε Παναθηναϊκό, Ολυμπιακό ενώ η ΑΕΚ προς το παρόν έχει βρει λύση αφού εμφάνισε όλη τη χρονιά την αρρώστια της προεδρολογίας!). Ναι που λες έχουν κάτσει και τσακώνονται ποιος θα πουλήσει ποιος θα αγοράσει ποιος έχει δώσει πόσα αλλά και αυτός που θα δώσει που θα πάνε τα λεφτά κοκ. Γεμίσανε τα πρωτοσέλιδα με γραβάτες..

ΡΕ! Μας κοροϊδεύετε; Οι ομάδες δεν είναι πρόεδροι! Κανείς δεν έγινε Παναθηναϊκός επειδή είναι fan του Πατέρα, του Τζίγγερ, των Γιαννακόπουλων κοκ. Κανείς δεν έγινε ή θα γίνει Ολυμπιακός επειδή είναι fan του Κόκκαλη, του Μαρινάκη, των Αγγελόπουλων κοκ. Δεν θα έπρεπε να μας νοιάζει τι κάνετε με τα εκατομμύρια σας, όταν εμείς σκεφτόμαστε πως θα μαζέψουμε τα λεφτά για να πάρουμε διαρκείας!

Είναι σαν να θέλετε να παίξετε FIFA στο PS3 και να τσακώνεστε ποια ομάδα θα πάρει ο καθένας όταν άλλοι δεν έχουν καν τηλεόραση.

Για να μην παρεξηγηθώ δεν μηδενίζεται το έργο κάποιων ανθρώπων, αλλά πίστευα πάντα ότι οι σύλλογοι είναι πάνω από πρόσωπα. (Μεγάλο θέμα που επιφυλάσσομαι να αναλύσω)