Πίτσα, Μπάλα και Καράτε

Όλη τη χρονιά στον φετινό μπασκετικό Ολυμπιακό ήταν φανερό πως έλειπαν δύο πράγματα. Ένας προπονητής και ένα καλό δυάρι, ένας καλός σουτέρ. Δεν μπορώ παρά να μην ξενερώνω όταν σκέφτομαι πως το καλύτερο δυάρι έπαιζε στον Ολυμπιακό και τον απολαύσαμε ελάχιστα σε αυτά τα χρόνια που ανήκε στην ομάδα. Φυσικά αναφέρομαι στον τεράστιο Άρβιντας Μασιγιάουσκας, ο οποίος τραυματίστηκε σε φιλικό προετοιμασίας το 2006 στον αχίλλειο τένοντα. Επέστρεψε λίγους μήνες μετά, ξαναχτυπούσε όμως διαρκώς λόγω της ευαισθησίας που είχε αποκτήσει, ώσπου έλυσε το συμβόλαιο του με τον Ολυμπιακό μετά από δικαστική διαμάχη και τελικά σταμάτησε το μπάσκετ τον περασμένο μήνα. Πόσο κρίμα, για τον ίδιο πάνω απ’όλα και για τον Ολυμπιακό στην συνέχεια. Σκεφτείτε να είχε αυτόν τον παίκτη φέτος υγιή.

Η γκαντεμιά του Μάτσας θα πρέπει να προστεθεί στην συνολική γκαντεμιά που πλήττει τους παίκτες του Ολυμπιακού τα τελευταία χρόνια και στο ποδόσφαιρο. Πέρυσι ήταν ο Ντάρκο με την καρδιά του, φέτος ο Γκαλέτι με το συκώτι του, να δούμε ποιος θα είναι ο τυχερός του χρόνου. Σημασία έχει πως τρεις τεράστιοι αθλητές σταμάτησαν τον αθλητισμό χωρίς να το θέλουν. Κι αν για τον Ντάρκο ήταν έτσι κι αλλιώς θέμα χρόνου, ο Μάτσας κι ο Λουτσιάνο είχαν σίγουρα πολλά να προσφέρουν.

Το πιο συγκινητικό είναι πως ο Λουτσιάνο Γκαλέτι ελπίζει ακόμα πως θα συνεχίσει να αγωνίζεται και δεν το βάζει κάτω. Οι γιατροί ωστόσο είναι ξεκάθαροι πως δεν μπορεί να συνεχίσει τον πρωταθλητισμό οπότε το πολύ πολύ να πάει στην ΑΕΚ.


Καλού κακού ας κάνουν έναν αγιασμό εκεί στο λιμάνι και ας ελπίσουμε να σταματήσει εδώ το κακό. Εκτός κι αν για το ποδόσφαιρο φταίει η «φυσούνα» όπως έλεγε πρόσφατα ο Σάββας οπότε μάλλον ένας-ένας σαν τους δέκα μικρούς νέγρους της Αγκάθα Κρίστι θα αρχίσουν να μας αποχαιρετάνε κι άλλοι παίκτες.