Τρίτη 5 Ιουνίου 2012

PostHeaderIcon Times they are a changin'


 
«Το μόνο σίγουρο είναι πως δύσκολα θα βρεθούν το ίδιο τρελοί να αναλάβουν οπότε ο Ολυμπιακός και το ελληνικό μπάσκετ πρέπει να ξεχάσει τα μεγαλεία τους παρελθόντος. Κρίμα.Τουλάχιστον φεύγουν σαν κύριοι.
Υ.Γ. Για τον Γιάννη Μπουρούση τα λέμε χρόνια. Όσο ταλέντο έχει άλλο τόσο μυαλό του λείπει δυστυχώς..
Υ.Γ. 1. Εξαιρετική η επιλογή του Σπανούλη τελικά. Karma is a bitch Βασιλάκη..»

Με αυτά τα λόγια έκλεινα απογοητευμένος το τελευταίο post αυτού του blog πριν από σχεδόν έναν χρόνο. Οι Αγγελόπουλοι μόλις είχαν ανακοινώσει την αποχώρηση τους από την ομάδα και το μέλλον της φάνταζε ζοφερό. Έμπειροι και ποιοτικοί παίκτες όπως ο Μπουρούσης, ο Τεόντοσιτς κι ο Παπαλουκάς αποτέλεσαν παρελθόν ενώ γρήγορα τους ακολούθησαν ακόμα και δευτεροκλασάτοι αλλά αξιόλογοι παίκτες όπως ο Μαυροκεφαλίδης κι ο Χαλπερίν. Τα χρόνια του Κορυδαλλού,της 8ης θέσης και των διασυρμών φαίνονταν να πλησιάζουν ξανά απειλητικά. 

Η κατάσταση φάνηκε να βελτιώνεται λιγάκι στην συνέχεια καθώς οι Αγγελόπουλοι, επηρεασμένοι και από τις αντιδράσεις του κόσμου, αποφάσισαν  να παραμείνουν μειώνοντας ωστόσο δραστικά το μπάτζετ. Μοναδικός πρωτοκλασάτος και υψηλά αμειβόμενος παίκτης  που παρέμεινε ήταν ο Σπανούλης ο οποίος πλαισιώθηκε από πιτσιρικάδες και λύσεις δεύτερης διαλογής. Α και τον Λάζο. Τον Λάζο ρε φίλε. Τον Λάζαρο τον Παπαδόπουλο. Οι διασυρμοί φάνηκαν μεν να αποφεύγονται αλλά το ταβάνι της ομάδας έμοιαζε χαμηλό. Μια αξιοπρεπής πορεία χωρίς καν σοβαρή διεκδίκηση κάποιου τίτλου ήταν το πιο πιθανό σενάριο στο μυαλό όλων.

Το ξεκίνημα της σεζόν φάνηκε απλά να επιβεβαιώνει τις προσδοκίες. Μέτριες εμφανίσεις με κακό μπάσκετ και μια γενικότερη απογοητεύση στον κόσμο. Όσοι πηγαίναμε ΣΕΦ ήμασταν απλά οι λίγοι ρομαντικοί που πηγαίναμε από συνήθεια. Σαν να κυνηγάς μια γκόμενα που ξέρεις ότι δεν θα σου κάτσει απλά και μόνο επειδή δεν μπορείς να κάνεις κάτι για να σου περάσει αυτός ο έρωτας. 
Με το πέρασμα του χρόνου όμως η ομάδα άρχισε να δείχνει κάποια σημάδια βελτίωσης και με μπροστάρη τον συγκινητικό Σπανούλη έπαιρνε κουτσά στραβά τα αποτελέσματα που ήθελε. Οι μεταγραφές των Ντόρσει και Λο αλλάξανε εντυπωσιακά τις ισορροπίες και ξαφνικά η κατάσταση έμοιαζε να αντιστρέφεται θεαματικά. Οι νίκες διαδέχονταν η μία την άλλη και όσο περνούσε ο καιρός ο Ολυμπιακός απέδιδε και καλύτερο μπάσκετ. Στον -χαμένο στις λεπτομέρειες- τελικό Κυπέλλου απέναντι στον ΠΑΟ φάνηκε ότι στην Ελλάδα τουλάχιστον, η κορυφή δεν ήταν και τόσο μακριά όσο  φάνταζε στην αρχή της χρονιάς. Οι υπερβάσεις άρχισαν να ακολούθούν η μία την άλλη και η ομάδα πέτυχε τελικά το απίστευτο: Ευρωλίγκα και πρωτάθλημα Ελλάδας. Η βελτίωση της μέσα στη χρονιά ήταν τόσο εντυπωσιακή που στη σειρά των τελικών έμοιαζε πια ξεκάθαρα να είναι το μεγαλο φαβορί αφού απέδιδε εξαιρετικό μπάσκετ και έδειχνε πολύ πιο φρέσκια ομάδα από τον ΠΑΟ.

Όλα τα παραπάνω είναι γνωστά απλά τα έγραψα σαν μια μικρή μορφή σύνδεσης με τα προηγούμενα. Πλέον ακολουθούν μερικές σκέψεις που ήθελα να εκφράσω.  Η φετινή ομάδα του Ολυμπιακού είναι μακράν η αγαπημένη μου ομάδα σε όλα τα αθλήματα του Ολυμπιακού ever. Η ιστορία της και η πορεία της μέσα στον χρόνο αξίζει να γίνει ταινία. Ο τελικός της Πόλης και ο 5ος τελικός στο ΣΕΦ θα μείνουν για πάντα χαραγμένα στο μυαλό μου. Για όλους τους γαύρους της γενιάς μου, που μεγαλώσαμε με τον Ολυμπιακό να μεγαλουργεί στο μπάσκετ, το να δούμε ένα πρωτάθλημα ξανά ήταν απωθημένο. Σίγουρα ο Ολυμπιακός άξιζε τουλάχιστον ένα πρωτάθλημα τα τελευταία χρόνια αλλά καλύτερα που ήρθε φέτος,με αυτούς τους παίκτες και αυτόν τον τεράστιο προπονητή. Παπανικολάου, Μάντζαρης, Πρίντεζης, Σλούκας και φυσικά ο Σπανούλης μπορούν να αποτελέσουν τον κορμό του Ολυμπιακού για πολλά χρόνια και να οδηγήσουν σε πολλούς ακόμα τίτλους. Για τον Ντούντα απλά δεν έχω λόγια. Ο καλύτερος προπονητής στην Ευρώπη απέδειξε για ακόμα μια φορά τι μπορεί να κάνει. 

Η φετινή χρονιά έδειξε πόσο μεγάλο ρόλο παίζει η ψυχολογία στον αθλητισμό. Η φετινή ομάδα, απαλλάγμένη από εγωιστές και losers έβγαζε υγεία και προκαλούσε μόνο συμπάθεια. Δεν είναι τυχαίο ότι την κατάκτηση της Ευρωλίγκας την χάρηκαν ακόμα και οπαδοί άλλων ομάδων. Φάνηκε επίσης ξεκάθαρα ότι ακόμα κι αν η διαιτησία όντως σε αδικεί το βασικό σου μέλημα πρέπει να είναι η δημιουργία μιας καλής ομάδας και όχι η συνεχής γκρίνια. Μια καλή ομάδα στο τέλος με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα δικαιωθεί αγωνιστικά. 

Ευχαριστώ όλους τους παίκτες της φετινής ομάδας για την τεράστια χρονιά και θα τους ευχαριστούσα ακόμα κι αν δεν κατακτούσαν τίποτα. Δάκρυα και καύλα μόνο για μια ομάδα που μας μεγάλωσε έχοντας τον ΠΑΟ πελάτη σε Ελλάδα και Ευρώπη και δεν αντέχαμε να την βλέπουμε να έχει νοοτροπία loser. Αυτά πάνε όμως, οι δύσκολες μέρες ανήκουν στο παρελθόν. 

Υ.Γ. Για πάντα στο λιμάνι Παπαδόπουλε

Υ.Γ. 1. Εξαιρετική η επιλογή του Σπανούλη. Karma is a bitch Κωνσταντίνε..(σαν νοοτροπία ακόμα διαφωνώ με την κίνηση του να αφήσει τον ΠΑΟ αλλά αγωνιστικά δικαιώθηκε 100%)



Υ.Γ. 2 Όλο το κείμενο είναι αφιερωμένο στον Παυλάρα που στα τελευταία  πρωταθλήματα Ελλάδας και Ευρώπης το 97 ήταν αγέννητος και τώρα τα έζησε μαζί μας.

Starting Lineup

Supporters

Score