Πίτσα, Μπάλα και Καράτε

Όταν ήμουνα μικρός ο Ολυμπιακός στο ποδόσφαιρο ζούσε τα πέτρινα χρόνια. Αποκούμπι όλων των γαύρων τότε ήταν το μπάσκετ. Θυμάμαι τον Ολυμπιακό να παίρνει τα 5 συνεχόμενα πρωταθλήματα, να κερδίζει τον ΠΑΟ σε τελικούς με πλεονέκτημα έδρας, με μειονέκτημα έδρας, να τον αποκλείει δύο συνεχόμενες χρονιές στο Final 4. Θυμάμαι επίσης τον ΠΑΟ κερδίζει το πρώτο ευρωπαικό και μετά να τρώει 35 στο κεφάλι, να τον αποκλείω την επόμενη χρονιά με μειονέκτημα έδρας από το Final 4 με περίπατο στο ΟΑΚΑ, κερδίζοντας χαλαρά με 49-69! Διάολε τον θυμάμαι ΠΕΛΑΤΗ κανονικό, να έχει να πάρει πρωτάθλημα 15 χρόνια και να τρώει σφαλιάρες συνεχώς. Κι όμως 14 μόλις χρόνια από τότε έχει γίνει ο «εξάστερος» κι εμείς οι πελάτες του που χάνουμε με όλους τους τρόπους.

Ιδίαιτερη ανάλυση στο πως φτάσαμε ως εδώ δεν θα κάνω τώρα, θα προτιμήσω να περιμένω το τέλος των τελικών. Απλά καλό θα είναι να τα βλέπουμε όλοι αυτά, από τους Αγγελόπουλους μέχρι τον τελευταίο οπαδό και να παραδειγματιζόμαστε. Η ιστορία γράφει, αυτή τη στιγμή ο Παναθηναικός έχει ξεφύγει αλλά πριν 14 χρόνια ( διάστημα πολύ μικρό) βρισκόμασταν περίπου στην ίδια αφετηρία. Συνεπώς ψυχραιμία κι όσο υπάρχουν Αγγελόπουλοι, που νέοι είναι, οι καλές μέρες θα έρθουν. Κι οι Γιαννακόπουλοι στην αρχή άλλωστε σκορπούσαν τα λεφτά τους στον βρόντο πριν τα σαρώσουν όλα. Άσε που δεν τους βλέπω να μένουν και για πολύ ακόμα τους κοντούς. Ψυχραιμία λοιπόν, όσο κι αν όσοι θυμόμαστε αυτά τα χρόνια τρελαινόμαστε με την αλαζονεία των νεο-μπασκετικών παναθηναικών, μιας εξαιρετικά εκνευριστικής φάρας.

Ας πάμε όμως στα φετινά. Οι ευθύνες των παικτών μας τεράστιες. Έχουμε παίξει 5 φορές με τον ΠΑΟ φέτος και ειλικρινά δεν έχω δει ότι είναι καλύτερη ομάδα από εμάς. Πριν 2 χρόνια που έκανε το τρεμπλ ναι, ήταν πολύ ανώτερος και δίκαια μας πήρε πάλι το πλεονέκτημα. Φέτος όμως όχι. Τρελαίνομαι με τον φόβο των παικτών μας και την ψυχολογία loser που έχουνε αποκτήσει. Και στους 2 τελικούς στα κρίσιμα σημεία αρχίζανε τις βλακείες. Δεν θα μπω σε ατομική ανάλυση. Απλά θα σχολιάσω το γεγονός πως μετά το πρώτο ματς στο ΣΕΦ διάβαζα στα ρεπορτάζ πως Παπαλουκάς-Μπουρούσης-Σπανούλης έμειναν στα αποδυτήρια και αποφάσισαν να πάρουν πάνω τους την κατάσταση για να βάλει τελικά ο Τεόντοσιτς 2 πόντους και ο Παπαλουκάς να θυμίζει βετεράνο. Μόνο ο Σπανούλης προσπάθησε σήμερα αλλά και πάλι περιμένουμε πολύ περισσότερα. Να πω ότι δεν ήταν αποδεδειγμένα καλός παίκτης. Αλλά επειδή είναι οφείλει να προσφέρει ανάλογα με αυτά που πληρώνεται. Και επιτέλους περισσότερο πάθος. Τρώμε ξύλο από τη Σιένα καθόμαστε και χάνουμε σαν παιδάκια, τρώμε ξύλο από τον βάζελο, μόνο που δεν βάζουμε τα κλάμματα. Επιτέλους πάθος και όχι φόβος. Ο φετινός Παναθηναικός ΔΕΝ είναι καλύτερη ομάδα.

Πάμε και στην αγαπημένη διαιτησία. Δεν μου αρέσει να μιλάω για διαιτησία και δεν θεωρώ ότι αποτελεί δικαιολόγία μέχρι τώρα. Ας παίζαμε καλύτερα κι ας κερδίζαμε και τη διαιτησία, έτσι κι αλλιώς μετά την κλοπή πέρσι στον τρίτο τελικό στην μεγαλύτερη ξεφτίλα της δεκαετίας και το περιβόητο Non-call του Πηλοίδη πριν μερικά χρόνια, όλα τα άλλα είναι πταίσματα. Ας κοιτάξουν ο κάθε παίκτης τα λάθη του ξεχωριστά κι ας μην σχολιάζουν κάθε φάση. Παρ’όλα αυτά, όταν μια ομάδα βαράει 31 βολές και η άλλη 9, όταν μόνο μια καταλογίζεται με τεχνικές ποινές και αντιαθλητικά και όταν η διαφορά στην φιλοσοφία των σφυριγμάτων είναι φανερή, κάτι πάει πολύ στραβά.. Ας κοιτάξουν οι Αγγελόπουλοι το καλοκαίρι να ενισχύσουν την ομάδα σε όλους τους τομείς γιατί αλλιώς τζάμπα ξοδεύουν τα λεφτά τους.

Για να κλείσουμε αυτό που μένει είναι πως η ομάδα που μας έκανε υπερήφανους τη δεκαετία του 1990 έχει καταντήσει να είναι η μόνη ομάδα στον σύλλογο που δεν μπορεί να πάρει πρωτάθλημα και χάνει από τον βάζελο συνέχεια. Μέσα σε όλα την κυνηγάει και μια απίστευτη γκαντεμιά αφού για ακόμα μια χρονιά παίζει σε τελικούς χωρίς τον καλύτερο της παίκτη όλη τη χρονιά, τον Νεστέροβιτς. Επιτέλους ξυπνήστε και παίξτε με μαγκιά, αφήστε άλλους να ασχοληθούν με τη διαιτησία και κερδίστε μια ομάδα που σας έχει πάρει τον αέρα για τα καλά..